Een reactie op het artikel:
Beroemde trailrunners doen opmerkelijk verzoek aan collega’s: ‘Laten we andere races dan Ironman’s UTMB-series doen’
Het inschrijfgeld is niet wat mij tegenstaat aan de UTMB. Het is juist het verhaal dat je niet meer normaal in kunt schrijven voor een UTMB race. Ik snap dat je door de grote belangstelling ingeloot moet worden om mee te kunnen doen en het is alleen maar goed om je te moeten kwalificeren maar dan wel op basis van prestaties in soortgelijke afstand, condities en snelheid. Maar zeker niet op basis van deelname aan andere commercieel gelieerde races. Daarmee dwing je lopers min of meer om ‘niet’ deel te nemen aan (lokale) races van andere organisaties en benadeel je andere organisaties dus enorm en dat ook omdat er geen toplopers meer willen starten en de aandacht van media, sponsoren en anders enkel nog maar naar UTMB races gaat. Op termijn heeft dit tot gevolg dat er enkel nog grote commerciële organisaties zullen overblijven, met daarnaast steeds minder kleinschalige events, opgezet door mensen met liefde voor de (ultra)trail sport, die er kosteloos hun tijd insteken, maar voor wie het ook steeds moeilijker wordt om nog te overleven.
De tijd die erin gestoken moet worden om iets te organiseren beperkt zich niet enkel van wat er gebeurt tussen start en finish… hier gaan vaak maanden werk aan vooraf en nadien moet er ook nog een hoop gebeuren. Afhankelijk van de package mag je als organisatie best 1 Euro per kilometer rekenen. Veel lopers hebben geen weet van wat er allemaal mee gemoeid is om een event neer te zetten. Veiligheid, accommodaties, logistiek, voedsel, drank, vrijwilligers onderhouden, materialen huren, websites, tijdsregistratie, lobbywerk met instanties en grondeigenaren, etc kost gewoon veel tijd en geld. Je maakt er het beste van en soms is dat nog niet genoeg voor sommigen en krijg je het breed uitgemeten als de Cola op is of andere items van je menukaart toevallig niet kloppen op een checkpoint. Als je daarnaast nog eens een groot deel van je inkomsten moet afstaan aan een organisatie als UTMB is het niet meer leuk. Sponsoren kunnen wel iets verlichten in de kosten maar dan nog moet er veel betaald worden.
Een jaar of tien geleden (toen je nog gewoon in kon schrijven) heb ik de TDS gelopen. Het was in Chamonix een enorme mensenmassa en mooi sfeertje en bijeenkomen van alles wat met de ultrasport te maken heeft en ik weet dus dat het er best een leuke happening is. Je gaat er in ieder geval niet naartoe om enkel maar een race te lopen. In Corona tijd waren we ingeschreven voor de PTL, maar die is helaas afgelast door Corona. PTL staat los van dit hele verhaal van puntjes sparen en lift enkel mee op de UTMB operatie rondom het event. Het was er eentje die ik graag nog wel had willen lopen.
Wat Kilian Jornet and Zach Miller waarschijnlijk bedoelen is wat al heel lang gesprek is in de ultrawereld. Het inschrijfgeld van events die overgenomen zijn door UTMB/Ironman verdubbelt vaak en als je als organisatie niet deelneemt aan de UTMB-organisatie lopen deelnemers weg naar andere UTMB-events omdat ze hun puntjes moeten sprokkelen om aan een UTMB event in Chamonix deel te kunnen nemen. Vreemde bijkomstigheid is dat die puntjes ook nog eens vervallen na verloop van tijd en je dus moet blijven deelnemen aan hun races om te kunnen deelnemen aan een UTMB race en dus UTMB vreemde races moet laten schieten.
Je kunt je ook afvragen waarvoor deze ultralopers lopen… is het om op Facebook of Instagram te kunnen berichten over een UTMB deelname of voor het pure ultralopen als sport en de avonturen die je met deze sport kunt beleven zoals je het met maar weinig andere sporten kunt meemaken.
Veel lopers leunen mijns inziens sowieso te veel op een organisatie en kunnen zelf nog maar nauwelijks iets plannen en de risico’s van de sport inschatten. Zelfredzaamheid is vaak ver te zoeken bij deze ‘Comfortlopers’ en kunnen/durven de ultra afstanden die ze georganiseerd lopen meestal niet eens te lopen zonder een organisatie.
Je kunt altijd met wat like-minded lopers of gewoon zelf een roteind gaan lopen en dat zonder organisatie. Dat maakt het avontuur nog veel interessanter omdat je zelf moet gaan nadenken over veiligheid, bevoorrading, logistiek, escapepunten, materiaal, etc. Zelf bieden we die mogelijkheden al jaren aan op non-profit basis met kleinschalige projecten als onder andere de LEO, Duinhopper en de diverse slams zoals de Titanic Slam, Marvel Slam en nu de Lord of the Rings Slam (https://www.acceptnolimits.eu/events/lord-of-the-rings-slam-2025/). Maar dit is zonder de heroïsche finish op een groot plein met een hoop toeschouwers, muziek en finishboog… het is finishen op een verlaten parkeerplaats waar enkel nog jouw koude auto in de regen staat te wachten. Dat is het rauwe ultralopen waar je echt leert te improviseren en je echte grenzen op kunt zoeken zonder hulp van een organisatie.
Legends Trails is een betaalbare en erg goed georganiseerde reeks events. Met de 280 km Legends Trail zelf heb je maar 4 checkpoints, net even wat minder comfort dan reguliere races en komt zelfredzaamheid meer aan de orde. Het is een mooi opstapje voor de comfortlopers die meer avontuur zoeken en durven afzien. Legends Trails heeft een heel eigen karakter waar liefhebbers en vrijwilligers in de loop van jaren iets moois hebben weten op te bouwen. Iets dat positief heeft bijgedragen aan hoe de (ultra)trail wereld in de Benelux er nu uitziet. Het is een hechte club mensen waar vrijwilligers vaak deelnemers worden en deelnemers ook vrijwilliger worden om zo hun steentje bij te dragen door met hun ervaring en enthousiasme andere lopers te motiveren om dat ene stapje verder te gaan. Ik ben blij dat ik de Legends Trails vanaf dag één heb mogen meemaken en kijk met veel plezier terug op de vele avonturen die ik ermee beleefd heb. Ik zou zeggen… keep up the good work en probeer het karakter te behouden… ook in de toekomst 😉
Het comfort van buiten slapen met de Legends Trail…
Door de jaren heen lopen we soms wat meer en soms even wat minder… maar we blijven lopen, avonturen beleven en grenzen verleggen… dat zit in ons lopers DNA en daar zullen race organisaties ons niet van weerhouden.
Er is in 15 jaar wel het één en ander veranderd in de (ultra)trail wereld… ik ben benieuwd waar we over nog eens 15 jaar staan. We gaan het zien.
Groet, Maarten
