De LEO 180 is een semi-selfsupporting loopevent dat in 2016 begon als een 180 km hardloop event dat start en finished in Goirle NB. Om het unieke karakter van dit event te behouden hebben we ervoor gekozen om het elk jaar 10 km langer te maken en zal de 2019 editie dus ongeveer 210 km zijn.
De drie pioniers Martino Corneillie, Neequaye Dsana en Peter Swager hebben het aangedurfd de eerste experimentele editie op 5 november 2016 te starten.
De route is voor 90% onverhard en doorkruist mooie en zeer gevarieerde natuurgebieden in Noord-Brabant waarbij dorpen en steden gemeden worden. Er is één stuk waar je door een woonwijk komt maar wel dwars door groenstroken die trailwaardig zijn. Daarna is het over met de bewoonde wereld 🙂
2019 results on DUV: https://statistik.d-u-v.org/getresultevent.php?event=61188
2018 results on DUV: http://statistik.d-u-v.org/getresultevent.php?event=44829
2017 results on DUV: http://statistik.d-u-v.org/getresultevent.php?event=42978
2016 results on DUV: http://statistik.d-u-v.org/getresultevent.php?event=35601
De 2019 route is anders dan andere jaren. De route bestaat uit twee lussen. De ene is een ronde en de andere is een achtfiguur met als middelpunt de Bockenreyder. Dit jaar mag je zelf kiezen in welke richting je loopt en ook de volgorde van lussen. Dit biedt de mogelijkheid voor de lopers die eerder hebben deelgenomen om ook eens met daglicht de stukken te lopen die eerder enkel in het donker gelopen moesten worden. Hierdoor kun je dus zelf bepalen waar je ’s nachts loopt. Dit is handig omdat je niet overal in de nachtelijke uren mag lopen. Plannen is dus belangrijk met deze editie.
De beschrijving hieronder is van eerdere jaren en dus beschreven zoals hij de drie eerdere edities gelopen is. Je moet zelf bepalen in welke volgorde je de beschrijving wil beleven.
De ene lus route voert je om Tilburg langs de Loonse en Drunense Duinen. In het stuk daar naartoe kom je langs stukken natuur waarvan je niet zou denken dat die zo dicht bij een stad kunnen liggen.
Het stuk Loonse en Drunense Duinen is één van de grootste zandverstuivingen van Nederland waarbij je veel singletracks voor je kiezen zult krijgen maar afgewisseld door veel mul los zand van de weidse zandgebieden. Als je de Loonse en Drunense duinen binnenkomt, net nadat je het viaduct over gaat, zul je nog overblijfselen zien van WO2. Er heeft daar in de bossen een Duits munitiedepot gestaan wat de Duitsers zelf opgeblazen hebben toen de geallieerden binnen vielen. Veel munitie is in de wijde omgeving terechtgekomen en je ziet veel erg diepe kraters wat nu vaak kleine meertjes zijn. Kraters kunnen tot wel 25 meter breed zijn en soms wel 10 meter diep. De meeste mensen weten dit niet en denken dat dit onderdeel is van een eeuwenoud landschap. Maar als je rond je heen kijkt valt je wel degelijk op dat dit iets anders is dan dat.
Je komt langs De Roestelberg wat een druk bezocht restaurant is voor wandelaars overdag. Het is ook een startpunt voor MTB’ers die van daaruit de vaste 25 km route fietsen. Er is daar op het terras aan de kant van de duinen een waterkraantje waar je water bij kunt tappen, eigenlijk voor honden. Hopen dat die open is als het vriest. Als het poortje nog dicht is dan kun je gemakkelijk door de heg het terras op.
Als je route met de klok mee loopt is de tweede helft van de Loonse en Drunense Duinen eigenlijk alleen nog maar singletracks en het lijkt alsof aan het geslinger geen eind lijkt te komen. De route verlaat de Loonse en Drunense Duinen aan de kant van Helvoirt waarna je tot aan Haaren ongeveer 5 km op het asfalt even op adem kunt komen voordat je het natuurgebied De Kampina binnenkomt.
Als je het spoor over gaat is het over met rustig lopen want natuurgebied De Kampina is een natuurgebied dat bekend staat om haar velen vennetjes en meertjes. Het is een heel mooi stuk van ongeveer 25 km waarbij je je schoenen waarschijnlijk niet droog gaat houden. Het maakt ook niet uit of het zomer of winter is… nat is het er altijd wel. Bij De Kamping aan de Oirschotsebaan kun je waarschijnlijk weer even wat bijtanken. Daar is een cafeetje waar je wat kunt kopen en een toilet is er waar je water bij kunt vullen. Als je een grote parkeerplaats aan de Oirschotsebaan overgaat moet je achter je kijken want dan ben je er voorbij. Vanaf hier steek je een weiland over en treedt je het echte Kampina gebied binnen.
Als je bij De Logt het Kampina gebied verlaat slingert het tussen velden, bossen en langs rivier De Beerse naar Middelbeers. Daar kun je waarschijnlijk ook wel hier en daar weer wat bijtanken, je komt er namelijk door het centrum van het dorp; maar let op de openingstijden.
Waar je voorheen De Kampina verliep steek je nu midden door langs Safaripark de Beekse Bergen richting Gorp & Rovert. Je komt zo dichtbij dat je waarschijnlijk iets van de wilde dieren mee zult krijgen… misschien zij ook wel iets van jou 🙂
Net voorbij Middelbeers ben je voorlopig weer van het verharde af. Maar maak je dan maar klaar voor serieuze uitgestrekte stukken duinzand wat zich afwisselt met natte paden waar je meestal wel langs kunt lopen als ze echt onder water staan. Dit is de Oirschotse Heide wat een opengesteld militair oefenterrein is voor de Kazerne waar je in het achterste stuk ook nog langs de hekken loopt. Je komt er ook nog langs een trainings compound met zeecontainers. Dit stuk van de route mag je zelf bepalen zolang je de hoeken van je route maar aangetikt hebt.
Langzaam gaat dit gebied over in wat gematigder terrein en als je de Oostelbeersedijk oversteekt weet je dat je de Oirschotse Heide verlaten hebt. Vanaf hier is het nog even een stuk doortrekken tot aan Vessem waar een Emté supermarkt is en je je voorraden weer bij kunt vullen… als je tenminste de openingstijden haalt.
Vanaf Vessem slingert de route hele stukken langs de rivier de Groote Beerze en ongemerkt loop je het gebied van de rivier De Reusel binnen. Dit gebied grenst aan het Landgoed De Utrecht. Aan de Dunse Dijk ligt het restaurant De Bockenreyder. Dit gebied is een onderdeel van een oude smokkelroute tussen Nederland en België. Hier werden allerlei goederen gesmokkeld zoals boter. Vandaar dat je ook de naam De Boterroute hier en daar tegen komt. Tijdens WO2 was dit ook de route waar gestrande geallieerde piloten het land uit werden gesmokkeld. Het was toen een heel netwerk van huizen en boerderijen die onderdeel waren van een goed georganiseerd verzet.
Bij De Bockenreyder kun je waarschijnlijk wel terecht om je voorraad weer aan te vullen en als ze open zijn (van ’s ochtends tot ’s avond meestal rond 22h30) kun je er eenvoudige maaltijden krijgen. Eieren met spek staat in verschillende maten op de kaart en verder soep en broodmaaltijden… veel meer is er niet maar daar heb je juist behoefte aan 🙂
Je hoeft je niet beschaamt te voelen als je in je smerige hardloopkleding aan een tafeltje zit, hier zijn vaak MTB’ers en ruiters te vinden die hun paard gewoon even op en wei zetten om vervolgens iets te eten en te drinken.
Nadat je De Bockenreyder verlaten hebt steek je al snel de Lage Mierdseweg over en duik je Landgoed de Utrecht in.
Je loopt hier over een natuurbegraafplaats waar ook bij de parkeerplaats de mogelijkheid is je water bij te vullen. Er is daar een kraantje bij de houten hut.
Ongeveer 10 km lang loop je hierbij door bossen die langzaam over gaan in de Roovertsche Heide wat een afgesloten natuurgebied is en je omheen moet. Wel zie je soms nog stukken van het open terrein maar veelal loop je door bossen met veel mooie doorkijken. Als je de Roovertsche Heide uit loopt tik je net de grens aan met België en ga je weer een ander heel mooi natuurgebied in… Landgoed Gorp en Rovert.
Je slingert langs de rivier de Rovertse Leij en uiteindelijk kom je bij een restaurant en klimbos waar je weer eventueel wat bij kunt tanken.
Nu steek je de Turnhoutsebaan over bij een rotonde en loop je weer een nieuw gebied in. Eerst pak je nog een stuk van het Ooievaarsnest mee voordat je de Goorstraat oversteekt om een stuk langs het militair oefenterrein Kamp De Kiek te lopen. Kamp de Kiek stamt nog uit de WO2 tijd. Dit was een basis ingericht om de geallieerde bommenwerpers te laten denken dat ze al bij Vliegbasis Gilze Rijen zouden zijn en dus hun bommen al enkele kilometers voor de echte vliegbasis af zouden gooien. In de bossen rondom Kamp de Kiek zijn nog veel kraters te vinden.
Vervolgens loop je de Regte Heide binnen via het Riels Hoefke waar een oud Maria beeld staat. De eerste sporen van ontdekte civilisatie rond de Regte Heide gaat terug tot aan de bronstijd. De grafheuvels gekenmerkt door houten palen zijn hier nog overblijfselen van.
Je loop hier over de oevers van de Maas zoals hij 800.000 jaar geleden door het landschap kronkelde. Het hoger gelegen gebied van de Regte Heide is een natuurlijke scheiding opgeworpen tijdens de laatste ijstijd. Het is de scheiding tussen het natte lager gelegen deel links (dorpje Riel) en het droge heide gedeelte aan de rechter kant. Sommige stukken zijn nog bedekt met scherper zand wat uit de toenmalige rivierbedding komt.
Als je over de Regte Heide loopt heb je het wel gehaald.
“Beaten the Bear and get a Beer”.
Inschrijven
Dit doe je door simpelweg het inschrijfformulier ingevuld te mailen naar ons en het inschrijfgeld over te maken.
Als je je wilt inschrijven voor de 4e editie van LEO180 reageer dan op het bericht dat je ergens in de laatste maanden van het jaar krijgt.
Het maximaal aantal deelnemers hebben we gezet op 12 personen.
Startplaats is niet over te dragen aan een ander.
Je aanmelding is pas geldig als je het inschrijfgeld hebt overgemaakt en we al je gegevens binnen hebben.
Uiteindelijk zal er een klassering zijn van degenen die de finish halen, maar het is misschien wel aan te raden om niet alleen te lopen en samen de beer proberen te verslaan. De afgelopen jaren hebben geleerd dat nog niet de helft de finish haalt.
We gaan je niet vertellen wat je allemaal wel en niet mee moet nemen op een onderneming als deze omdat we er wel vanuit gaan dat je weet waar je aan gaat beginnen. Wel zijn er enkele zaken die verplicht zijn:
1. Je moet een telefoon bij je hebben die tussen start en finish bruikbaar is kunt horen en de volgende nummers voorgeprogrammeerd: Marek 0031 6 57348895 en Maarten 0031 6 57886766. Zorg dat je Bluetooth, locatie voorziening, data en wifi hebt uitgeschakeld om batterij te sparen. Tenzij je een powerbank bij je hebt natuurlijk.
2. Een Rescuebag waar je helemaal in kunt. Dit is van belang voor het geval je ergens strand en je buiten in de kou moet wachten. Een reddingsdeken volstaat niet. Elk jaar hebben lopers deze nodig gehad.
3. Een goede handheld GPS waarin een Benelux Topo geladen is en je GPX bestanden in kunt laden. Ook is het van belang om voldoende batterijen bij je te hebben. Enkele tips over GPS en instellingen zoals wij ze hebben klik hier.
Wat je verder mee neemt is dus echt eigen keuze en verantwoordelijkheid.
Een aanraden is misschien wel een Lifestraw voor het geval je watervoorraad op is en een reserve hoofdlampje is ook altijd handig.
De Start (locatie onder voorbehoud)
Op zaterdag ochtend rond 6 uur zal de start plaatsvinden vanaf een nog te bepalen locatie in Goirle.
De Finish (locatie onder voorbehoud)
Voor deze loop heb je precies 36 uur de tijd wat betekent dat je zondag 6 november op 18 uur ’s avonds binnen moet zijn. Het klopt dat dit de cutoff tijd is van de 180 km 2016 editie. Er komt dus elk jaar 10 km bij en de cutoff tijd blijft 36 uur. De editie waarbij er geen finishers meer zijn is de laatste van de LEO180 serie. Wanneer dit gaat zijn hangt van het deelnemersveld en de omstandigheden.
Cutoff
Er is één cutoff punt. Dat zal de startlocatie zijn. Er geldt dus een uiterste vertrektijd voor elke van de twee lussen.
Dropbag / halverwege punt
Je kunt net als andere jaren weer een dropbag afgeven. Deze zie je na het voltooien van één van de rondes terug bij de startlocatie vanwaar je weer vertrekt voor je laatste ronde.
Op dit halverwege punt zal weer net als andere jaren warm eten voorzien worden. Dit keer dus niet meer bij Spoordonk. Het zal je aan niets ontbreken en je mag er ook naar binnen.
De 2019 route
Deze zal niet aangegeven zijn en kaarten krijg je ook niet. Het is echt een GPS avontuur op de Maarten en Marek manier! Het is altijd een keuze die we hebben moeten maken tussen een onlogische maar heel mooie lus of een logische en minder mooi stuk. Uiteindelijk moet het natuurlijk wel goed te doen zijn.
De route staat op Afstandmeten.nl en is opgesplitst in drie lussen. Hieronder te zien. De GPX is hier ook te downloaden. We hebben de route zelf helemaal gelopen met dit GPX bestand. De route staat vast maar kan altijd nog aangepast worden omdat we misschien sommige stukken last minute nog iets aan moeten passen om wat voor reden dan ook.
Om eer te betuigen aan de winnaars van de drie eerdere edities dragen de drie lussen de namen Martino, Neequaye en Pascal.
DE ROUTE – https://www.afstandmeten.nl/index.php?id=2507129
Volg ook onze Facebook pagina om op de hoogte te blijven… https://www.facebook.com/LEO180mm/
