Ik denk dat ik afgelopen donderdag en vrijdag mijn zwaarste 100-miler ooit gelopen heb. Drie lussen in de Hoge Venen met ieder hun eigen karakteristieken die in volgorde een erg leuke en verrassende opbouw hebben. Eerste lus is veel moerassig veen, zompige zooi en weinig belopen stukken; tweede lus zijn de drie beddingen van de La Hoëgne, de Sawe en de La Statte en nog wat meer van die onzin; de derde lus gaat richting Eupen langs de La Helle en de Weser waar je de schade van de overstromingen nog zult meemaken. Een winters tafereel met veel sneeuw, wind en temperaturen van een paar graden onder nul maakten er een nog veel mooier avontuur van.
De drie lussen van ‘The Dark World’ starten en vertrekken vanaf de Baraque Michel en je kunt je auto dus als tussenstop gebruiken om droge kleren aan te trekken en bij te vullen. Tussen ronde 1 en 2 heb ik 1,5 uur pauze genomen en tussen ronde 2 en 3 werden het wel 2 uur. Lekker in een warme auto waar je niet meer uit wil maar toch weer die donkere gure nacht in moet. Mijn idee van wat langere pauzes is dat je daarna weer goed uitgerust door kunt en de tijd weer goed zult maken in het stuk dat komen gaat. Omdat je frisser en meer uitgerust bent heb je er ook meer plezier aan.
Het werd uiteindelijk een solo tocht omdat Irene die mee zou gaan last minute helaas niet mee kon. Ze baalde enorm… maar nu heeft ze een doel… mijn tijd verbeteren :). Het was uiteindelijk mooi om dit avontuur alleen te hebben gedaan. Ik heb lekker mijn eigen tempo kunnen lopen en ook mooi om dit alleen te doen omdat dit uitgestrekte desolate gebied je vaak eraan help herinneren dat je maar heel klein bent. Gelukkig heb ik geen zwakke momenten of dips gehad die mij uit balans hebben geschopt; iets dat je in dit desolate gebied zeker niet wil.
Leuk om onderweg nog wat flitsbezoekjes van vrienden gehad te hebben… Tim Weißbach had zijn auto geparkeerd in Sart en was mij tegemoet gelopen in het lagere La Hoëgne gedeelte waar de schade van de overstromingen nog steeds hele diepe sporen heeft nagelaten en veel bruggen heeft weggeslagen; Erik Lambrechts stond ineens bij mijn auto bij de Baraque Michel en ging vrijdag zelf ook op pad in de Hoge Venen met Benny Knoops; Gabriëlle en Jelmer wachten mij op in Eupen met wat lekkers van de bakker en dit gaf me een boost om in die laatste etappe nog even voor een sub 30 te gaan.
The Dark World was de aftrap van een door ons zelf opgezet project waarbij vier races in 2022 gelopen moeten worden. Deze eerste route is een combinatie van routes die ik in de loop van de jaren gefinetuned heb tot wat ze nu zijn en je kennis laten maken met de Hoge Venen zoals de Hoge Venen écht zijn. Voor dit project zijn de drie lussen hier en daar nog wat aangepast om ze beter op elkaar aan te laten sluiten en om de opbouw van opeenvolgende onderdelen een ware uitdaging te laten zijn. Als je denkt dat je alles gehad hebt en nog maar iets van 20 km te gaan hebt krijg je nog even wat serieuze navigatie uitdagingen en dingen voor je kiezen waar je pas na het finishen plezier aan zult hebben.
Uiteindelijk heb ik de route in 29 uur en 12 minuten afgewerkt. Sub 30 is een mooie referentie voor wie hem nog gaat lopen en wie dit doet krijgt een krat bier naar keuze van mij 😉
Hieronder een setje foto’s om je een indruk te geven van hoe mooi de Hoge Venen zijn als er sneeuw ligt.
https://www.facebook.com/media/set?vanity=maarten.schon&set=a.5098282223557910
