‘In de ban van de Barkley’ – Een boek over meer dan extreem hardlopen – "It's better to go too far, than not far enough"

De rode draad is een looprace die voor velen mythisch is en ook zal blijven.
Het boek gaat daarnaast over de persoon Michiel Panhuysen en over de onderlinge verbondenheid en ontstane vriendschappen voor het leven. Verbondenheid en vriendschappen die ontstaan door samen momenten te beleven en te overleven die je enkel kunt bevatten als je extreme situaties hebt doorgemaakt waarbij je mentaal en fysiek tot het bot gestript bent geweest.

Een citaat uit zijn boek waar Michiel beschrijft over, zoals hij het zegt het ontdekken van dit onontgonnen terrein in jezelf en ‘ultra’ betekenis krijgt als het gevecht tussen IK en WIL… het gevecht tussen doorgaan en opgeven:
“Gaandeweg alle ellendigheid begin ik te accepteren dat het niet leuk is en ook niet meer leuk zal worden. Eens zal het over zijn, weet ik. Voor de tweede keer in deze wedstrijd gaat de nacht weer over in de dag. De zon komt opnieuw op, ik ben gevoel voor tijd kwijt, eigenlijk zijn al mijn gevoelens weg. Het gaat niet slecht met me, maar ook niet goed. Machinaal beweeg ik me voort door niksigheid, het is allemaal prima. Ik accepteer dat ik ben waar ik ben en dat er gebeurt wat er gebeurt.”

Ik kende Michiel al een tijd van naam maar ergens in november in 2015 is het geweest dat ik hem persoonlijk heb leren kennen. Het was tijdens een memorabel informatie/trainingsweekend voorafgaand aan de eerste editie van de Legends Trail. Een handjevol lopers die dachten ervaren te zijn in het ultralopen zouden bijgepraat worden over wat deze Legends Trail omvatte. Een nieuwe dimensie voor het ultralopen in de Benelux. Zaken als navigatie, materiaal, training en nog veel meer kwamen aan bod. Allemaal zaken waar je als (hard)loper je goed op kunt voorbereiden. We werden drie dagen lang naar buiten gestuurd met allerlei opdrachten die ons een idee zouden moeten geven over wat lange meerdaagse races in een winterse setting met zich mee zullen brengen.

Wat ons niet bijgebracht kon worden met de opdrachten was de mindset, of beter gezegd de mindfuck van het echte ultrawerk en zaken omtrent slaap deprivatie, onderkoeling, lichamelijk verval en mentale afbraak. De onderdelen die je niet kunt trainen maar in lange meerdaagse ultra’s onder erbarmelijke en uitzichtloze omstandigheden moet ervaren en dit gevoel als ervaring mee zult nemen naar een volgend avontuur.
Dit is waar Michiel met zijn lezing in beeld kwam. Hij wist met zijn inzichten iedereen te fascineren met ervaringsverhalen en zijn eigen ideeën als het aankomt op het echte afzien. Eén van de dingen die is blijven hangen is dat het voor hem pas interessant wordt als je lichaam en je geest ermee stoppen. Dit is zoals Michiel het in zijn boek beschrijft als “extreme situaties waar je je werkelijke IK leert kennen en dat IK de WIL om te stoppen kan bijsturen.”

Sinds die dag in november was er een klik en zijn we vaak opgetrokken tijdens hardloop avonturen en ook daarbuiten. De klik en het vertrouwen van Michiel was er om in 2020 zijn zesde PTL met mij te starten en we formeerden een team met Marek waar ik al sinds jaar en dag ook samen mee optrek en ondertussen een band mee heb opgebouwd zoals vriendschappen beschreven in het boek. Helaas was deze PTL ook in de ban van de Corona pandemie en heeft deze net als alle andere sport events van 2020 niet door kunnen gaan.
Gelukkig bedenken Marek en ik al jaren steeds meer onze eigen kleinschalige hardloop projecten waar het niet alleen meer gaat om het hardlopen en prestaties op zich, maar veel meer om het samen beleven van momenten die ons maken wie wij zijn. Stilzitten door een pandemie is er voor ons niet bij.

Wellicht is Michiel’s boek over de Barkley ooit een boek waar deelnemers na een nachtje bushwacking de bladzijden uit kunnen scheuren op plekken als ‘Beech Tree’, Chimney Top’ of ergens bovenaan de ‘Pillars of Doom’ om vervolgens bij de Yellow Gate een handtekening van Michiel te scoren.

Het boek ‘In de ban van de Barkley’ van vriend Michiel is een must read voor iedereen die nieuw is in de echte ultrawereld of gewoon voor iedereen om de met humor doorregen verhalen over afzien te genieten. Het boek leest lekker weg en voor je het weet heb je de laatste pagina eruit gescheurd.