Steeds meer hardlopers zie je doorpakken naar 100-milers als opstapje/voorbereiding naar de 250 km Legends Trail of andere langere ultra races in winterse setting. Veel nieuwkomers op de langere ultra afstanden hebben vaak het idee dat de LT gewoon 100 km verder is.
Legends Trail is allesbehalve je doorsnee Ardennen trailrun. De race is in de winter en in mijn zes deelnames, waaronder de 500 km editie, heb ik nooit anders dan winterse omstandigheden meegemaakt. Winterse omstandigheden in de Ardennen zijn nat en koud. De LT is langer, kouder, natter, donkerder, zwaarder, uitputtender en uitzichtlozer dan je je kunt voorstellen. Wat de LT ook anders maakt dan andere 200+ ultra’s is het terrein. Er is niets glooiends aan zoals je bijvoorbeeld in de UK vaak ziet. De Ardennen is grillig en je wordt steeds uit je ritme gehaald door weer een heuveltje op of neer en de steeds weer veranderende ondergrond, omgevallen bomen, paden die geen paden meer zijn en nog veel meer.
Als je je hebt ingeschreven heb je waarschijnlijk al het nodige getraind en heb je de nodige langere loopjes gedaan en heb je een idee over hoe om te gaan met situaties en welk materiaal belangrijk is. Maar om je voor te bereiden op een winterse Ardennenloop van 275 km met vier checkpoints moet je anders gaan trainen en denken. Je hoeft waarschijnlijk niet veel meer te gaan trainen.
Afstanden boven de 200 km vallen vaak minder goed te plannen omdat je simpelweg niet kunt overzien wat er op je pad komt en hoe je ermee gaat dealen. Allemaal afhankelijk van de situatie, de omstandigheden en je fysieke/mentale toestand op dat gegeven moment.
Het is een goed idee om misschien eerst eens een editie als vrijwilliger mee te maken en te zien hoe zo’n race zich ontwikkelt gedurende het event. Zien hoe sterke lopers breken en de mensen zonder idee van wat er komen gaat zelfs de finish weten te bereiken. Watch & learn!
Voorbereiding
Naast fysieke training is het ontwikkelen van de juiste mindset net zo belangrijk.
De LT is een race die je langzaam afbreekt. De kunst is je motivatie en overzicht te blijven behouden. 100 mijl is te overzien… in een slordige 24 uur kun je wel binnen zijn en als het pijn gaat doen ben je waarschijnlijk al in de buurt van de finish. Die dikke 100 km meer met de LT is juist waar het gebeurd, of niet meer. Dat is het gedeelte waar de afmatting van de eerste 150 km zijn tol gaat eisen en waar goed materiaal, een juiste positieve mindset en rust bewaren je verder brengen.
Het is wellicht goed om wat raceverslagen te lezen van deelnemers. Hier kun je van de eerste 4 jaar alles terugvinden: Raceverslagen Legends Trails.
Racevest
De laatste 100 km is waar je zware racevest gaat doorwegen op je voeten, enkels, knieën, heupen, rug en schouders. Als je in het voortraject niet de nodige kilometers gemaakt hebt met een zwaardere rugzak ga je een probleem kunnen hebben.
Gooi maar eens alle verplichte materialen en je eigen ‘must haves’ op een hoop. Stop dit in je racevest en weeg maar eens. Je zit al gauw aan de 7,5 kg inclusief eten en drinken. Over het algemeen trainen de meesten maar met max 2 kg en vergeten ze de extra 5 kg.
Naast de extra belasting door het extra gewicht zal je loopstijl en reflexen anders zijn en doordat je meer topzwaar bent is je balans in het terrein ook ineens anders.
Grootste advies dat ik kan geven is om in de maanden van tevoren minstens één keer in de week een langere loop te doen met minimaal 5 kg in je racevest. Zo leer je ook waar je schuurplekken kunt krijgen, en die krijg je hoogstwaarschijnlijk wel.
Het is belangrijk dat je blind je spullen kunt pakken in je racevest en dat je niet moet gaan zoeken naar dingen. Zorg dus dat je altijd spullen in dezelfde vakken hebt en dat je in het grote vak de spullen naar prioriteit en gebruik erin stopt. Dus dingen die je enkel in geval van nood nodig hebt ergens helemaal onderin en de dingen die je vaker gebruikt bovenin. EHBO, rescuebag, alu-deken, powerbank, reserve shirt en hoofdlamp stop je onderin… regenkleding, voeding, batterijen, etc bovenin. Je wil niet ergens in de regen in een donker bos je hele vest leeg moeten halen om iets eruit te halen.
De wat zwaardere dingen zoals extra flesjes drinken stop ik altijd dicht tegen mijn rug en dan wat meer bovenin. Zo schud je racevest/rugzak minder en blijft het zwaartepunt meer in het midden van je massa en zal je drinken minder snel bevriezen omdat het dichter tegen je lichaam aan zit. Zorg dat je intuïtief bij je spullen kunt. Zeker als je later in de race moe bent en minder focus hebt gaat dit een rol spelen.
Medisch
Wat je uiteindelijk onderweg meeneemt is een persoonlijk iets. Ikzelf ga vaak meer op safe en dat is extra kleding en EHBO-spul. Ook al is er een groot vangnet zoals medische staf en safety team dat alles in de gaten zal houden. Zelfredzaamheid is key in dit type races. Er komen momenten dat je echt zelf situaties moet oplossen. Blaren prikken, schuurplekken aftapen, voeten intapen, wonden schoonmaken en dichten, etc. Het is goed om zelf problemen op te kunnen lossen, simpelweg door de tijd die er tussen de checkpoints zit. De CP’s liggen niet de gebruikelijke 15/20 km uit elkaar maar juist meer op 50/60 km. Doordat je veel langzamer gaat in het vaak wat serieuzere terrein waarbij je vaak over en onder boomstammen moet kruipen kan het soms zomaar 8 uurtjes duren voor je weer bij een CP komt. Tussendoor MOET je dus voor jezelf kunnen zorgen. Vaak is het uitstellen van verzorging tot op een CP een gevaarlijke gok en zal een DNF betekenen. Dit omdat een klein probleem snel een veel groter probleem kan worden. Als je het probleem zelf onderweg kunt oplappen kun je een hoop ellende voorkomen. Ook is het handig als je op CP’s je eigen ding kunt doen omdat jij het beste weet wat je gebruikelijke mankementen zijn en weet hoe je blaren moet prikken en zaken moet intapen. Zorg dus echt dat je altijd voldoende sporttape, verband gaasjes, desinfectiemiddel (Sterilon) en injectienaalden bij je hebt om blaren te prikken.
Voor een lijst met materiaal wat je eventueel mee zou kunnen nemen verwijs ik je naar een artikel dat ik al eens geschreven heb. Dit is een opsomming van alles waar je aan zou kunnen denken voor zowel korte zomerse dagloopjes als lange winterse meerdaagse ultra’s: Materiaal checklist trailuitstapjes.
Over voetverzorging kun je ook veel schrijven… Daarvoor verwijs ik je naar een ander artikel dat ik ooit geschreven heb: Voeten heel houden tijdens lange (natte) ultra’s.
Kleding
Qua kleding kan ik weinig zeggen omdat het een erg persoonlijk verhaal is. Wat ik wel kan zeggen is dat je dubbel zoveel kleding aan gaat hebben als wat je anders aan zou hebben.
In je racevest is het altijd goed om naast wat je al aan hebt ook een extra longsleeve shirt en een donsjack bij je te hebben. Doordat je trager gaat zul je het sneller koud krijgen… een donsjasje onder je regenjack is heel comfortabel. Daarnaast moet je ook niet vergeten dat je door je vermoeidheid het ook sneller koud gaat krijgen. Gevoelstemperatuur in je tweede nacht is zomaar 5 graden kouder. Zorg dat je meerdere paren handschoenen in je dropbag hebt zitten. Het is fijn om weer van een CP te vertrekken met een paar droge handschoenen.
Dat je alles in plastic zakken of drybags moet stoppen hoef ik hopelijk niet uit te leggen.
Regenkleding
Goede regenkleding is waarschijnlijk de meest essentiële gear die je bij je hebt. Dit is wat je race kan maken of breken. Ga hier niet op besparen en zorg dat je goede Goretex spullen hebt. Goed spul gaat jaren mee en je gaat er veel plezier van hebben. Het is je schild tegen kou, wind, regen, bramenstruiken, takken, etc. en het zorgt ervoor dat je wat nonchalanter kunt lopen en als je denkt dat je even moet rusten, gewoon ergens kunt gaan zitten of liggen zonder nat en koud te worden.
Ik heb regenjacks gehad die je onder zware omstandigheden zouden moeten beschermen maar waar uiteindelijk na uren stromende regen het water er dwars door heen gaat. Kom dus niet aanzetten met van die flutjasjes zoals die zomerse Salomon Bonati rommel wat leuk is om je droog te houden met een 25 km trainingsloopje.
Je zult zien dat je later in de race je regenkleding zelfs aan gaat hebben als het niet eens regent. Het is juist meer om de warmte binnen te houden. Het is dan ook aan te bevelen om Goretex Active of Goretex Pro te hebben zodat het fatsoenlijk ademt en je niet te veel vocht op gaat bouwen aan de binnenkant. Afhankelijk van de temperatuur kun je altijd je tempo aanpassen tot een niveau dat je minder transpireert. Vochtig zal het altijd zijn maar nat is niet goed. Normale Goretex is uiteraard ook goed maar heeft een iets minder ademend vermogen omdat het niet direct voor heel intensief sporten gemaakt is. Dat is Goretex Active of Goretex Pro weer wel.
Je wil in ieder geval regenkleding dat wat dikker en steviger is.
Nachten
Waar veel mensen zich in vergissen met de LT is het startmoment. Dit is op een vrijdag om 18:00 uur en je hebt dan nog maar één uurtje licht voordat je je eerste 13 uur durende nacht in gaat. Omdat je waarschijnlijk ergens tussen de 50 en 60 uur nodig gaat hebben zul je een aanzienlijk stuk van de derde nacht mee gaan maken; als je al niet in de ochtend zult finishen als het alweer licht is. Dus kort gezegd zul je 2/3e van je tijd in het donker doorbrengen wat in je trainingen ook een aanzienlijk onderdeel zou moeten zijn. Leer ook navigeren in het donker, je kunt dan minder ver vooruit kijken en zult wat vaker op je gps moeten kijken.
Met een 100-miler maak je normaal gezien maar één nacht mee. Weinig lopers lopen werkelijk door hun tweede en derde nacht heen. Een tweede nacht gaat andere dingen met je doen dan je eerste nacht. Dat je fysiek moe en uitgeput raakt zal duidelijk zijn. Je moet ook niet vergeten dat je met de start al een hele dag wakker bent.
In je tweede nacht gaat slaapgebrek serieus zijn tol eisen en zal je mentale toestand meer getest gaan worden. Hallucinaties zullen een onderdeel (kunnen) worden van je race. Hallucinaties zullen zich in het begin wat meer uiten in geluiden die je hoort die er niet zijn. Je gedachten gaan vaker afdwalen en daardoor zul je dingen anders gaan ervaren. Je zult dus bijvoorbeeld stemmen en geluiden horen die er niet zijn. Later zullen die geluiden worden aangevuld met visuele dingen wat voor ieder wat zal verschillen. In de Ardennenbossen uit het zich bij mij in het begin meestal zo dat je het idee hebt dat je door een straat met huizen loopt met geparkeerde auto’s… als je dan links of rechts kijkt is het zwart en zie je enkel nog bomen. Komt waarschijnlijk door die vele bomen. Later in je race zul je merken dat vormen zoals boomstronken of rotsen dierlijke figuren kunnen aannemen en zelfs bewegen of op je afkomen. Als je dit voor het eerst meemaakt kan dat wat vreemd en soms ook wat onbehaaglijk zijn… het zijn geen vreemde dingen en het is gewoon een andere dimensie die je binnengaat.
Gedachten die afdwalen bepalen veelal wat je ziet en zult horen in die situaties. Als je lang alleen loopt en je behoefte hebt aan gezelschap zul je merken dat je je in gaat beelden dat je in de verte mensen op een pad ziet staan praten die niet dichterbij lijken te komen. Als je lang voor je op de grond naar beneden blijft kijken tijdens het lopen ga je wellicht gezichten zien in bladeren of plassen water. Het verschilt per situatie en per persoon hoe heftig het is en hoe het zich uit. Soms heb je zelfs het gevoel dat je met een persoon meer aan het lopen bent dan in werkelijkheid is.
Het kan helpen om je hoofdlamp wat feller te zetten en eventueel een gesprek aan te gaan met je collega loper(s). Dan dwaal je minder af en heb je even focus op andere dingen zodat je gedachten niet afdwalen.
Over de derde nacht of verder zullen we maar zwijgen. Dan zal dit enkel nog maar meer versterkt worden en kun je voor je gevoel echt een andere wereld binnen treden. Het zijn meer mentale ontdekkingsreizen waar je besef van tijd en afstand gaan vervagen en steeds minder een rol gaan spelen.
Als je de mogelijkheid hebt om te slapen dan is het altijd goed om gewoon even een klein uurtje te slapen. Daarmee reset je voldoende om weer fris te starten. Je zult zien dat 45 minuten tot een uur je compleet kan herstellen. Dit is het verhaal over één slaapcyclus waardoor je weer als herboren verder kunt met je race.
Mocht je tijdens het lopen je ogen echt niet meer open kunnen houden en je echt het gevoel hebt dat je te veel in slaap valt tijdens het lopen en dus echt niet verder kunt dan kun je ook een powernapje van een paar minuten doen. Dat is dus gewoon even ergens zitten op een boomstronk of iets dergelijks en je ogen dicht doen. Binnen een paar seconde slaap je dan en als je wakker schrikt ben je misschien 5 minuten verder en kun je weer verder. Die 5 minuten kunnen erg revitaliserend werken. Als je in een groepje loopt is het handig dat meteen iedereen dan even een powernap doet zodat je niet 5 km verder weer moet stoppen voor iemand anders die in slaap valt.
Checkpoints
Als je je op checkpoints niet goed organiseert zul je veel tijd verliezen en kan het door gebrek aan focus zelfs het einde van je race betekenen op momenten dat je mentaal even de weg kwijt bent.
Als je een CP binnenloopt maak je met jezelf, of met de mensen waarmee je loopt en verder wil, de afspraak over hoe laat iedereen weer buiten klaar staat om te vertrekken. Iedereen kan dan doen wat hij/zij denkt te moeten doen. De één wil misschien even met zijn hoofd op tafel liggen en stiekem wat slapen (mag niet altijd binnen tijdens LT) en de ander wil wat meer prutsen met materiaal of wat meer zijn voeten verzorgen of anders. Maak je die vertrek afspraak niet dan verlies je focus op wat moet gebeuren en zul je veel tijd gaan verliezen. Blijf in racemodus… ook op een CP! Het is ook handig om 10 minuten voor vertrek even je collega lopers te helpen herinneren dat ze zo weer buiten moeten staan voor vertrek.
Één van de hulpmiddelen om gestructureerd te blijven handelen is om bovenin je dropbag een checklist te hebben zitten met zaken die je in de volgorde moet afwerken zoals ze erop staan. Hier een voorbeeld van mijn lijst.
Belangrijk is om altijd je racevest terug in orde te brengen en te organiseren voor het volgende stuk dat komen gaat. Dus rotzooi eruit, nieuwe batterijen aanvullen, voeding optoppen, water bijvullen, nieuwe droge lagen erin, etc.
Een verzorgingspost is geen verzorgingspost als je niet eet… dus eten bij het begin van je pauze en ook vlak voordat je weer vertrekt.
Voor voetverzorging verwees ik al eerder naar een ander artikel maar wat belangrijk is is dat je zo snel mogelijk je natte schoenen en sokken uitrekt en je voeten de kans geeft om te drogen. Dit geeft uitstel van executie als het aankomt op trenchfeet.
In hoofdlijnen komt het erop neer dat je zo snel mogelijk je natte vuile kleding uit doet en wat warms aantrekt… alles wat opgeladen moet worden aan de laders/powerbanks moet hangen omdat dit tijd nodig heeft… vervolgens eten… racevest in orde maken… kleren klaarleggen die je weer aan wil doen… dropbag weer grotendeels inpakken… nog meer eten en klaar maken om te vertrekken. Ook al heb je geen honger, probeer echt te eten! En gun jezelf ook even de tijd om je ogen een paar minuten dicht te doen en te rusten. Vraag gerust om hulp van vrijwilligers om water te vullen en dat soort dingen; ze zijn er niet voor niets.
Vergeet het thuisfront ook niet even een berichtje te sturen of ze te bellen… ze zitten je waarschijnlijk in spanning te volgen en zijn benieuwd naar hoe het gaat.
Schrik niet bij het opstarten als je weer vertrekt… dit kan wat stroef gaan maar na een kilometer of twee zit je waarschijnlijk al wel weer in je ritme, heb je het warmer en ben je vergeten dat je op het CP was. Als je het idee hebt om op te geven is het daarom ook belangrijk om gewoon weer naar buiten te gaan en te starten aan het volgende traject. Je kunt altijd na 5 km weer omdraaien en terug gaan naar het CP. Maar je zult dan hoogstwaarschijnlijk niet meer omdraaien en voor je het weet ben je bij het volgende CP waar je gewoon weer routinematig je taken afwerkt.
Stokken
Leer lopen met stokken en leer dat ze er niet enkel zijn om je het gemakkelijker te maken als je een heuvel omhoog gaat. Stokken doen veel meer dan dat. Stokken zijn gedurende een lange ultra je grootste vrienden en bijna onmisbaar en een verlengstuk van je armen. Als je hier behendig mee overweg kunt zul je merken dat je gemakkelijker over en langs plassen water, boomstronken, rotsen en weet ik veel wat kunt manoeuvreren en de vaart erin kunt houden op plekken waar dat anders niet zou gaan. Ook in de afdalingen kun je er veel profijt van hebben als je hier en daar wat moet afremmen of ergens overheen moet springen. Ze zullen je balans geven op momenten dat je het echt kunt gebruiken, zeker als je wat vermoeider gaat worden. Waar je anders zou struikelen vang je je wellicht op met je stokken. Zelfs op de wat langere vlakke stukken kun je met je stokken zomaar een kilometer per uur sneller lopen met dezelfde energie als je het ritme goed te pakken hebt.
Persoonlijk berg ik stokken nooit op. Ik heb ze van start tot finish in mijn handen. Welke type stokken is een persoonlijk iets. Ik heb zelf de Black Diamond Distance Z Carbon stokken en heb ze 10 cm langer dan zou moeten. Ze wegen niet veel en zijn oersterk; al heb ik er al wel een set van gebroken ondertussen. Maar gewoon een set Carbon stokken van Decathlon doet precies hetzelfde en het voordeel is dat ze per stuk te koop zijn. Dus als je er eentje breekt hoef je niet meteen weer twee stuks te kopen zoals dat met de duurdere merken wel het geval is.
Het is niet verkeerd om in je dropbag een reserve set stokken te hebben omdat stokken nogal eens breken en je wil niet dat je zonder stokken komt te zitten.
Knip die lussen waar je je handen doorheen moet doen er ook meteen af; je bent geen Nordic Walker. Als je valt kun je zomaar je polsen goed kneuzen of erger.
Navigatie
Jarenlang werd er bij de LT start een set papieren kaarten gegeven die je verplicht de hele race mee moest sjouwen. Die gingen bij iedereen altijd direct onderin het racevest en kwamen er niet meer uit. Ik heb zelf nog nooit iemand deze kaarten zien gebruiken en de laatste editie was het dan ook eindelijk geen verplichte meer om papieren kaarten mee te nemen. Alsof je met kaart en kompas de LT gaat lopen. Iemand die denkt dat dit te doen is binnen de gestelde cutoff wil ik graag uit zijn/haar droom helpen. Gaat je niet lukken tenzij je Teun Geurts heet. Maar ook die loopt niet 100% op kaart. Hij heeft gewoon goed richtingsgevoel en heeft altijd een erg goede voorbereiding in het Legends gebied de maanden voordien. Vanaf 2023 delen ze de route niet eens meer en krijg je die pas op het moment dat je je startnummer ophaalt. Dat maakt het voor iedereen hetzelfde.
De route is uiteraard niet voorzien van parcours markering en je zult zelf de weg moeten zien te vinden. Tegenwoordig kom je met een Garmin Fenix horloge een heel eind. Met een handheld kun je een stuk beter navigeren en bij onduidelijke situaties sneller je weg vinden. Goed kunnen navigeren tijdens de race zal je heel veel tijd kunnen besparen. Vertrouw in ieder geval niet 100% op je horloge en zorg dat je een backup navigatie bij je hebt of in ieder geval in je dropbag. Het zal niet de eerste keer zijn dat er lopers uitgestapt zijn omdat ze geen middelen hadden om te navigeren.
Als je in een groepje loopt is het normaal zo dat de voorste in de lead is maar dat de anderen die erachter zitten steeds controleren en ook scherp blijven. Je moet echt als een team fungeren om geen fouten te maken. Dus ook als je met z’n tweeën loopt navigeer je samen. Een afslag missen en een paar honderd meter verkeerd lopen kan je zomaar weer een kwartier schelen. Gaat dit een aantal keer verkeerd dan kan het je zomaar een uur of meer schelen in zo’n hele race.
Omdat de route niet altijd over de meest gangbare paden gaat, of helemaal niet over paden, is goed kunnen navigeren erg belangrijk en kan het je race redden als je niet de snelste loper bent. Een cutoff tijd zal geen rekening houden met navigatiefouten.
Daarnaast is het ook nog eens zo dat je door een serieus navigatiefout, op een moment van mentaal verval, je in een neerwaartse spiraal terecht kunt komen waardoor je de handdoek in de ring gooit. Ook is het zo dat als je loopt te kloten met navigeren je doorgaans niet je snelheid vast kunt houden en misschien vaker stil staat om te kijken waar je naartoe moet; dat zijn de momenten dat onderkoeling op de loer ligt en kan toeslaan.
Leer dus goed vooruitkijken zodat je niet steeds stil staat op een kruising om te kijken waar je naartoe moet.
Meer informatie over navigatie op deze pagina: GPS & GPX.
Onderkoeling
Naast cutoff’s, kapotte poten en nog meer ongemakken die je toegeworpen krijgt is onderkoeling wellicht de grootste sluipmoordenaar die je vaak niet ziet aankomen.
Doordat je lang buiten bent in de (natte) kou zal je lichaam veel energie verbruiken om warm te blijven. Zorg dat je dit goed blijft aanvullen. Normaal gezien ben ik helemaal niet zo van de suikers tijdens ultra’s en heb ik liever gewoon normaal voer. Maar mijn ervaring is dat ik met winterse loopjes juist meer suikers moet nemen om de motor goed op gang te houden. Niet zozeer gelletjes maar gewoon Marsen, Snickers, Milky Ways, stroopwafels, pannenkoeken en dat soort dingen.
Veel mensen denken dat ze met het goed beschermen van hun bovenlichaam de onderkoeling kunnen uitsluiten maar vergeten vaak de benen. Je moet niet vergeten dat je de hele dag door een natte ondergrond loopt en je natte poten de beste geleiding zijn voor kou die zo je bloedbaan in gaat en naar boven gepompt wordt naar het gedeelte dat je juist ingepakt hebt. Natte voeten kun je niet vermijden maar wel een goede broek en daaroverheen een regenbroek. Die twee lagen over elkaar creëren luchtruimtes die op hun beurt warmte vasthouden en je beschermen tegen onder andere wind.
Regel is dat je bij twijfel over een extra laagje gewoon direct een extra laagje aan moet trekken. Niet wachten omdat je niet voor niets het signaal krijgt dat je het frisser denkt te vinden. Al is het dat ene extra laagje in je racevest een nat oud shirt, dan die gewoon aantrekken omdat die in een paar minuten wel warm zal worden. Zeker als het nat weer is geen risico’s nemen.
Hieronder een foto van Tom Toye op CP4 van de eerste Legends Trail in 2016. Lekker met een glas Chouffe in de ene hand en in de andere arm een infuus. Hij kwam dat CP binnen met een temperatuur van net ergens boven de 30’C. Dat bier was uiteraard pas later nadat hij een paar uur onder dekens met heet water gevulde colaflessen had gelegen. Foto heeft Geert Meese (medical chief) volgens mij gemaakt die dag. Ergens tussen de foto’s onderaan nog ergens eentje waar hij onder de dekens ligt terwijl Robin Kinsbergen naast hem op zijn gemak zijn voeten fixt.
Over onderkoeling heb ik ooit een kort artikeltje geschreven met wat handige info die ik ergens gevonden had op internet: Hypothermia – Onderkoeling.
Eén van de dingen die we ons vaak inprenten is dat er maar twee reden zijn om te stoppen. Dat is als het medisch simpelweg onverantwoord is om nog door te gaan of als je uit de race gehaald wordt door een medic of andere official. Tot dat moment komt moet je gewoon doen wat nodig is om verder te gaan.
Bovenstaande moet je een beetje een beeld geven over dat de Legends Trail meer is dan een wat langere 100-miler in winterse setting in de Ardennen met wat regenbuien.
Het is de donkere uitzichtloosheid, fysieke en mentale kaalslag, onderkoeling, slaapdeprivatie, hallucinaties en navigatiefouten die je de das om zullen doen als je ze niet ziet aankomen, niet op bent voorbereid en niet erop kunt anticiperen.
Grootste advies is dus om te trainen onder soortgelijke omstandigheden met het materiaal dat je gedurende de race ook zult gebruiken.
Ga lopen als je eigenlijk geen zin hebt en moe bent.
Ga lopen als het slecht weer is.
Ga lopen als het donker is.
Loop eens gewoon van het pad af en maak doorsteken naar achterliggende paden zodat je leert om snelheid vast te houden als je ineens ergens in de bossen loopt.
Loop met meer gewicht om zo je lichaam te harden en te laten wennen aan de extra load die je mee hebt. Extra krachttraining in een sportschool kan zeker geen kwaad maar met een zwaardere rugzak lopen in het terrein doe je meer core training dan je zult verwachten. Je werkt dan ook nog eens aan een betere proprioceptie en intuïtief zullen je reflexen accurater worden bij onverwachte misstappen. Een misstap kom je normaal gezien wel goed vanaf, maar met 7,5 kg extra gewicht op je schouders en dus topzwaar bent, kan het net even anders aflopen als je het niet gewend bent.
Ga met je trainingen eens lopen met net een laagje te weinig kleding aan zodat je signalen van kou beter leert herkennen (stop dat extra laagje dan wel in je racevest voor als je het echt koud krijgt).
Succes met trainen en de voorbereiding van de dingen die niet direct iets met hardlopen te maken hebben! Lees ook de artikelen waar ik hierboven naar verwijs omdat die net even wat verder ingaan op de materie.
Leer ook om je plannen bij te kunnen stellen en je niet van je stuk te laten brengen als het niet gaat volgens plan. Ga er in ieder geval maar vanuit dat het niet volgens plan zal gaan. Het is een kwestie van ondergaan en anticiperen op zich voordoende situaties.
De Legends Trail is voor mij een speciale race waar ik veel geleerd heb over relativeren, probleemoplossend denken, onoverzichtelijk grote situaties op heb leren breken in overzichtelijke kleine situaties die je naar prioriteit afwerkt en dat je met een positieve instelling alles kunt overwinnen. Momenten waar ik voor mezelf al opgegeven had heb ik overwonnen en heb me steeds weer over hindernissen kunnen zetten. Mijn eerste editie heb ik af moeten breken op CP3 (een kleine 150km) omdat ik mijn voeten kapot gelopen had. Toen veel lessen geleerd en met de kennis die ik nu heb had ik makkelijk kunnen finishen. Alle andere edities waaronder de 500 km editie van 2020 heb ik vervolgens gefinisht en heb ondertussen nog veel meer georganiseerde of eigen lange ultra avonturen beleefd. Het zijn avonturen waar vriendschappen voor het leven worden gevormd omdat je vaak samen situaties overwonnen hebt en elkaar er op je diepste momenten doorheen getrokken hebt. Onbeschrijfelijke momenten die je later vaak enkel kunt herbeleven met de mensen waarmee je ze beleefd hebt.
Zonder afzien is er geen voldoening zeggen ze wel eens. Legends Trail zal je dit allemaal brengen in overtreffende trap en is een avontuur om nooit meer te vergeten… al zijn er momenten die ik me amper nog kan herinneren 😉
Groet, Maarten
Hieronder nog 100 foto’s van jaren Legends Trail… alles door elkaar. Het geeft wel een beeld dat het maken van veel kilometers of op snelheid trainen niet direct de juiste aanpak zal zijn en je heel anders zult moeten denken.
