TRAINEN VOOR LEGENDS TRAIL 250K NON-STOP TRAIL TIJDENS DE WINTER IN DE ARDENNEN.
Dit is een verslag van de laatste 11 trainingsweken voor de 250k Legends Trail. Alle trainingen zijn beschreven waarbij aandacht wordt geschonken aan de mentale en fysieke training en daarnaast ook aan de materiaal keuze, slaapmogelijkheden en eten en drinken tijdens een trail.
Nog 11 weken.
Hoe en wat train je de laatste weken voor een monster trail van 250k? Iedereen heeft daar een andere aanpak voor. Ik zal wekelijks omschrijven hoe ik mij de laatste weken fysiek en mentaal voorbereid.
Afgelopen week is de route van de Legends Trail bekend geworden. Dat was voor mij het moment dat ik ook het laatste deel van mijn voorbereiding in gang kon gaan zetten. In 5 delen kwam de route online, waarna ik direct aan de slag ging met afstandmeten.nl om alles aan elkaar te knopen. Na het samenvoegen van de 5 delen had ik een mooi plaatje van het geheel. Het ziet er niet veel moeilijker uit dan een ander rondje, ware het niet dat het 250km is…. Qua fysieke training ben ik al een heel end denk ik, het is nu vooral het mentale gedeelte wat gefinetuned moet worden. De route op de pc helpt daar enorm bij. Ik volg de eerste 30km op de kaart en zie zeer veel overeenkomsten met de 75km route van Trail des Fantomes. Dat is mooi, want daar ben ik bekend. Daarna gaat de route verder naar La Roche en er voorbij. Zo vervolg ik de hele route op de kaart en geef voor mezelf aan hoe zwaar elk deel is.
Deel 1: Start – CP1 * 63k * 2000 hoogtemeters * ’s nachts * ZWAAR
Deel 2: CP1 – CP2 * 45k * 1000 hoogtemeters * overdag * MEDIUM
Deel 3: CP2 – CP3 * 36k * 1000 hoogtemeters * overdag / ’s avonds * HALF ZWAAR
Deel 4: CP3 – CP4 * 61k * 2000 hoogtemeters * ’s nachts * HEEL ZWAAR
Deel 5: CP4 – Finish * 45k * 1000 hoogtemeters * overdag / ’s avonds * ZWAAR
De rest van de week speelt de route door mijn hoofd en welke materialen ik nodig heb. Wat ga ik eten en wanneer, waar ga ik slapen, hoe zal het weer zijn, ligt er sneeuw? Ik bespreek de meeste van deze zaken met Maarten en we komen tot de conclusie dat we Legends Trail wel uit gaan lopen.
Wat nu komt moet ik echt even opschrijven om na afloop van Legends Trail terug te kunnen lezen. Ik moet het opschrijven omdat ik nu onwetend en misschien naïef ben en mogelijk alles onderschat.
“Ik zou niet weten waarom ik Legends Trail niet zou kunnen uitlopen ondanks dat er natuurlijk vele mitsen en maren zijn. Alleen een dikke laag sneeuw kan volgens mij roet in het eten gooien. Ik denk dat de tijdlimiet ruim voldoende is. 60 uren voor 250km door de Ardennen met 7000 hoogtemeters. Ik liep daar afgelopen zomer 75k met bijna 3000 hoogtemeters binnen 10 uren. Als ik super traag hardloop en alles omhoog wandel heb ik volgens mij nog steeds ruimschoots de tijd om te slapen en bij te komen op de posten.“
Ondanks bovenste gedachte weet ik donders goed dat er veel onzekerheden zijn die mij uiteindelijk uit het veld kunnen slaan, zoals onderkoeling, verkeerde voeding, verstapping na 30k, oude blessure die opspeelt, slaap tekort. En daarom vergaar ik zo veel mogelijk informatie van mensen die dit soort races reeds gelopen hebben. Alle adviezen sla ik op en pas ik aan waar nodig, iedereen is immers anders.
Komende week vooral ontspannen, wat crosstraining op het snowboard en een beetje lopen in de Oostenrijkse bergen.
Nog 10 weken.
DINSDAG: ST MICHAEL IM LUNGAU, OOSTENRIJK 43,3K
Fysiek gezien zou het een relaxt weekje worden in mijn ogen. Lekker met de schoonfamilie naar Oostenrijk voor een weekje wintersport. Echter was het ook in Oostenrijk zwembroeken weer en kon men maar met moeite een paar pistes openhouden met sneeuwkanonnen. Voor een fanatiek trailrunner als ik, kwam het eigenlijk wel goed uit. Een paar ochtenden snowboarden en wellicht een paar dagen lekker de bergen in met racevest en trailschoenen.
In Nederland had ik voor de zekerheid snel een route in mijn GPS geladen en dat kwam goed uit. Dinsdag bestempelde ik als mijn traildag en ik vertrok met een zonnetje en een graad of 5 de bergen in. De uitzichten zijn daar adembenemend, zeker voor ons Nederlanders die normaal alleen het volgende weiland zien.
Het absolute hoogtepunt van mijn traildag was een klim met 1400 hoogtemeters. Gestaag liep ik omhoog, extra gestimuleerd met het 250k doel begin maart. Na een uurtje leek ik vlakbij de top, maar schijn bedriegt in de bergen. Het pad leidde ineens recht naar de top, wat goed was voor een stijgingspercentage van 35%. Met pijn in de benen bereikte ik de top en werd ik getrakteerd op een fantastisch uitzicht!
Een paar uur later was ik reeds 5 uren onderweg. Ik was er eigenlijk wel klaar mee, maar ik had nou eenmaal een route uitgestippeld en die wilde ik voltooien. Als ik niet eens 7 uur op mijn benen wil staan, hoe moet ik dan begin maart in hemels naam 50 uren op mijn benen staan!? Ik had geen idee of ik nog omhoog moest of niet en vervloekte mezelf een paar kilometer verder omdat ik het niet wist. De route liep omhoog, en verder omhoog en nog verder, en weer steiler… Sjongejonge wat zag ik af! Het besef dat ik het zo zwaar had, deed mij lachen. Ik was weer heerlijk aan het strijden tegen de berg en tegen mezelf. Oftewel, ik was aan een uitermate goede training voor Legends Trail bezig. Met een glimlach liep ik verder en besloot het laatste stukje te genieten van het afzien. Toen het net donker was plofte ik moe en voldaan in een stoel.
De overige dagen in Oostenrijk werden besteed aan snowboarden en het verwerken van de nodige spierpijn van de bergmarathon!
ZONDAG: SINT THOMASTRAIL, NIEUWEHORNE 50K
Zaterdag terug in ons kikkerlandje, zondag vroeg de auto in naar Fryslan. De Sint Thomastrail van 50k zal mijn ultra afsluiter van het jaar zijn. Mijn verwachting was dat het een trail met veel weilanden zal zijn en als het even meezit een flinke wind. Als snel trof ik Francois Flisijn (tevens deelnemer aan Legends Trail) en Stella Petric (bekend bij iedere trailrunner neem ik aan). We liepen de eerste 30k samen en wisselden de nodige trailplannen voor 2016 uit. De omgeving was mooi en helemaal niet veel weilanden. Het was zelfs erg gevarieerd met vele singletracks en zelfs een stukje heide. Francois en ik kakelden natuurlijk over Legends Trail en dat we dat ‘ding’ uiteraard gingen uitlopen. Ook hij is al volop bezig met het analyseren van de route enzo.
Francois en ik hebben echter nog een uitdaging, de 100 miles van de DCUBN Dutch Coast Ultra By Night. Een run over het strand, van IJmuiden naar Den Helder en terug naar IJmuiden, tijdens de nacht, ongeacht weer en getijde. Een uitputtingsslag die in onze ogen ideaal is om zowel het fysieke als het mentale te testen voor Legends Trail. Francois en ik hebben de hele Sint Thomastrail samen gelopen, voor de gezelligheid en een beetje als test voor de DCUBN. Want ook daar willen we samen gaan lopen in de hoop de weergoden en de strandgeesten te slim af te zijn!
Terug naar de Sint Thomastrail, want we zijn er nog niet. Bij km 20 is Francois lelijk gevallen en bij km 35 begint de pijn in zijn rug toch wel meer dan vervelend te worden. De trail blijkt daarnaast ook nog eens het venijn in de staart te hebben. De markeringen leiden meerdere keren over half ondergelopen akkers waarbij hardlopen echt geen optie is. Soms zakken we zelfs kniediep in de modder. De laatste km’s is het beste er af en is het nodig om over te schakelen naar automatische piloot waarbij we afwisselend kopwerk verrichten. De relaxte 50k trail wordt een pittige Friese top trail en voldaan stappen we samen over de finish.
In de auto op weg naar huis besef ik, dat het helemaal geen relaxt weekje is geweest, maar een behoorlijk heftige met een bergmarathon en een ultra. Dit besef geeft mijn zelfvertrouwen voor Legends weer een boost. Over minder dan 10 weken is het zo ver en ik ga het halen. Alleen dat weer, wat voor weer wordt het?! Das ook de enige echte twijfel die Francois had, het weer…..
Komende week dan maar een relaxt weekje? Dacht het niet! Zaterdag 2 januari heb ik wat leuks georganiseerd in Zeeland. Als je mee wil, je bent van harte welkom. Hieronder de info.
Nog 09 weken.
WOENSDAG: TERHEIJDEN, POLDER-BOS TRAIL 18,4K
Het einde van het jaar nadert en ik had nog wat tijd, dus de trailschoentjes gingen aan en ik trok de polder in. Ondanks dat het een polder is, kan je behoorlijk goed onverhard lopen. De nodige stukken zompige gras, stukjes bos en karresporen wist ik te overwinnen. Het was geen zware lange loop, maar een ontspannen 18km. Een loopje waarbij je gedachten al snel afdwalen naar het doel van 2016, Legends Trail. De 250k route kan ik prima visualiseren op de kaart, maar verder dan twee weken terug kom ik niet. Voor meer detail moet ik eigenlijk naar het gebied toe. Beste training is de training in het gebied van de wedstrijd. Echter kan ik komende maand geen tijd vrij maken om naar de Ardennen te gaan en moet dat wachten tot februari. Tot die tijd moet ik het doen met heroïsche verhalen van onder andere Maarten die volgend weekend een verkenningsloopje van 120k(!) heeft gepland daar. Dus de route voorbereiding staat even stil.
Mijn gedachten gaan een virtueel lijstje af met andere facetten van de trail en stagneren bij het onderdeel slapen / bivak. Ik heb ondertussen een slaapzak en bivakzak gekocht die mij het nodige comfort moeten bieden tijdens Legends. Echter, hoe pak je dat aan als je na 26 uur hobbelen eindelijk in de mogelijk bent om even te gaan liggen? Of ga je na 10 uur al liggen, of na 18 uur…. Moeilijk te bedenken hoe je je tijdens de tocht gaat voelen. De start is op vrijdagavond om 18:00. Ik probeer in de week voorafgaand aan Legends mijn dag-nacht ritme enigszins om te gooien zodat ik de eerste nacht probleemloos doorkom. Zaterdag overdag moet je gebruik maken van het licht en meters maken. Zodoende hoop ik op checkpoint 3 (CP3) aan te komen op zaterdag tussen 18:00 en 21:00. Daar is het moment om te rusten, uitgebreid te eten, lichaam te verzorgen en te slapen. De vraag is, hoe je daarna wakker wordt. Hoe stijf zijn de spieren geworden en hoe lang duurt het voordat je weer een beetje vaart kan maken, of je überhaupt nog vaart kan maken? Mijn idee is om het lopen – slapen – lopen te testen. Gewoon vanuit huis een uur of vijf lang door de nacht lopen. Vervolgens slaapzak in de tuin uitrollen, zeiltje spannen en in de slaapzak en bivakzak kruipen, twee uurtjes slapen en weer de trailschoentjes aan voor nog een rondje van een uur of twee. Ik wacht nog even op echt winter weer voor deze training.
DONDERDAG: VOORSCHOTEN, VLIETLANDEN 50% ASFALT 50% TRAIL 22,4K
Het is de laatste dag van het jaar en ik wil nog wel een stukje lopen. Opa en oma vinden het prima om de kids te vermaken, dus ik trek er op uit. Ik ben in oud vertrouwd terrein, Leiden, waar ik vorig jaar nog woonde. De Randstad lijkt zich niet goed te lenen voor een goede trail, maar als je wat beter kijkt, kan je flink afzien. Een rondje van anderhalf uur lijkt me genoeg, maar al snel verzin ik een aantal extra lusjes om de comfortzone te verlaten. Des te vaker ik de comfortzone in mijn trainingen kan verlaten, des te beter. Legends Trail is een heel weekend uit de comfortzone, dus piepen en miepen tijdens een training van twee uur is echt nutteloos. Overal waar ik kan, loop ik over paardenpaden, door de berm en krijg ik het wederom voor elkaar dat ik half door een sloot moet. Met natte voeten en onder de modder sjok ik de laatste 5k naar huis en trek ik mijn vieze kloffie na twee uren hardlopen voldaan uit. 2015 was een erg mooi hardloop jaar!
ZATERDAG: OUDDORP, BEACH-DUINEN TRAIL 82,5K
Zoals in de vorige blog aangegeven, had ik een evenement gemaakt om het nieuwe jaar in te luiden. Zaterdag om 8:00 stonden er 14 personen in het donker bij de Brouwersdam te wachten tot we vertrokken. Het regende en er werd weinig gesproken. Ik kon sowieso niet zien wie wie was. Gestaag vorderden we door het mulle zand richting Westenschouwen. De nacht maakte plaats voor de dag en de regen voor de zon. Ondertussen had ik al de nodige deelnemers gesproken en bleek de helft van de groep ook Legends Trails te lopen! Dat vraagt natuurlijk om het uitwisselen van gedachten. We babbelden wat over mogelijke rugzakken, navigeren met GPS, navigeren met kaart en kompas, lopen in het donker, de route, de hoogtemeters, de afstand, eten klaar maken, het slapen en de voldoening van het finishen! Het is duidelijk dat iedereen zich van alles en nog wat afvraagd. Na circa 45k komen we weer bij de auto en zit de eerste lus erop. De laatste 20k gingen over het strand en iedereen liep daar zijn/haar eigen tempo. Bij de auto worden de snelheidsverschillen zichtbaar en de laatste komt 45 minuten na de eerste aan. Van de 14 deelnemers houden er 6 het voor gezien, en er komt er 1 bij die de tweede lus meeloopt.
Om 14:00 starten we na een lunchbreak vol goede moed aan de tweede lus met 9 personen. Door de vermoeidheid van de eerste uren is het niet te doen om als groep te lopen en lopen enkele alleen en andere met zijn tweeën of drieën. De kilometers beginnen hun tol te eisen, dus het is ieder voor zich. Halverwege de tweede lus wachten we tot we compleet zijn om de laatste 20k af te ronden. Er wordt nog steeds veel gelachen en stoer gedaan dat we nog wel even verder kunnen. Nadat we de laatste deelnemer ook even hebben laten rusten, duiken we de duinen in. Echt ff helemaal klaar met het zand vervolgen we onze trail over drassige paadjes en moeten we zelfs tot aan onze knieën door het water waden. Mijn klokje laat mij ondertussen weten dat we reeds 70k gelopen hebben. Dat is nieuw voor mij, ik liep niet eerder zo ver in een training. Mijn benen voelen eigenlijk nog heel goed en de rest van mijn lijf ook. Ik prent mezelf in dat ik echt, absoluut, zeer zeker lange afstanden op een tempo van 8-9 km/u moet lopen. Blijkbaar vindt mijn lichaam dat een aangenaam tempo. Uiteraard heb ik al meerdere malen van ultralopers de voordelen van langzaam lopen gehoord, maar ik moet dat soort zaken gewoon aan den lijve ondervinden voordat ik ermee instem.
Ergens terug op het strand komen we voor de laatste keer als groep samen voordat we wederom de duinen induiken. We volgen de route van de GPS langs de vuurtoren en eindigen verbaasd voor een groot hek met punten. Met 70+ km in de benen is het geen optie om overheen te klimmen, dus omdraaien en terug naar het strand. Gelukkig is het ondertussen donker en hoog water en mogen we de laatste 6km door mul zand over het strand. Een gezamenlijk tempo zit er echt niet meer in en ik besluit met de hekkensluiter mee te lopen. Samen uit samen thuis. Dennis loopt zijn eerste 80k en loopt ook Legends, het zand heeft hem echter behoorlijk uitgeput, dus het tempo is eruit. Moe en voldaan komen we met meer dan 80k op de teller bij de auto’s aan, waar de rest al bezig is met herstel in de vorm van eten, drinken en schone kleren.
Het is een mooie trainingsweek geweest waarbij het zelfvertrouwen voor het uitlopen van Legends wederom gegroeid is. Komende week wordt het een week met iets minder kilometers, maar de kilometers die gemaakt worden zullen vooral met donker gemaakt worden. Halverwege de week een loopje met Maarten en Chris waarbij we zeker weten vele facetten van de Legends Trails zullen bespreken en bediscussiëren. Ik heb er weer zin in!
Nog 08 weken.
MAANDAG: TERHEIJDEN, KLEIN STUKJE ASFALT 7,7K
Met de 82,5k van zaterdag in de benen op maandagavond toch vertrokken voor een duurloop van een uur of 2. Lampje op en enigszins een route in mijn hoofd de deur uit. Na een paar minuten veranderde mijn 20 rustige kilometers al in 15k en niet veel later werd ook de onverharde ondergrond reeds vervangen voor asfalt. De hele lange duurloop van zaterdag was nog niet uit het lichaam en ik voelde dat de pezen in mijn enkels nog wel wat rust konden gebruiken. Een paar uur lopen op oneffen grond is dan geen goede keuze wat mij betreft. Het is vooral zaak dat het lichaam heel blijft tot het moment suprême. Aangezien ik deze week moeite zal hebben om tijd vrij te maken voor een lange duurloop, dacht ik na over hoe ik dan aan mijn trainingskilometers zou kunnen komen. Conclusie was, elk moment benutten en meerdere korte trainingen doen. Over iets meer dan twee weken sta ik aan de start van de Dutch Coast Ultra Run by Night 100 mile, en daarom is het voor mij van belang om deze week nog veel te trainen. De grote test van 80 kilometer voornamelijk strand heb ik goed doorstaan, dus nu is het zaak om de vorm vast te houden, maar te waken voor blessures of overtrainen. Met dit in gedachten verklein ik mijn trainingsrondje nogmaals en zet ik mijn hardloophorloge tevreden stil op 7,7k.
DINSDAG: TERHEIJDEN, TWEE UREN ONVERHARD 21,3K
Het is zo ver, een nieuw era is aangebroken. Onze zoon gaat naar school waardoor er ruimte ontstaat in het dagelijks leven van papa en mama. Een uur of drie heb ik de tijd om iets voor mezelf te doen en aangezien ik in training ben voor een loopje…… Zonder echt een route in mijn hoofd te hebben loop ik het dorp uit richting het bos. Elk ieniemienie paadje dat tegenkom duik ik in en hier en daar neem ik een foto. Ik loop heerlijk en heb het idee dat het loopje van de avond ervoor veel goed heeft gedaan. Mijn benenspieren en de pezen in mijn enkels zijn niet meer gevoelig. Ook na een kilometer of 12 voelt alles nog goed aan. Ik besluit dat ik sowieso een halve marathon van de training ga maken. Ik passeer een paar soldaten en moet meteen weer aan mijn bivak training denken, die ik nog moet doen. Gevoelsmatig niet iets waar ik om sta te springen, maar wel eentje die nog ff gedaan moet worden. Mijn gedachtes dwalen naar het lijstje onderwerpen waar ik rekening mee moet houden tijdens Legends en ik besluit dat ik echt de tijd moet nemen om het te structuren. Het denkbeeldige lijstje moet geconcretiseerd worden, het is tijd om vinkjes te gaan zetten achter dingen. Ik besluit deze week een lijstje te maken en loop vrolijk verder. De laatste kilometers zijn in zicht en ik begin automatisch te versnellen. Dat is nu precies wat ik niet meer wil doen om te voorkomen dat ik met de laatste drie snelle kilometers nog even een spiertje of peesje overbelast, en ik neem gas terug. Maar goed, de aard van het beestje zorgt er toch voor dat ik een stukje verderop weer op hoog tempo loop en ik besluit maar niet verder tegen mezelf in te gaan. De eerste school ochtend van Thygo is in ieder geval goed besteed.
WOENSDAG: GOIRLE, REGTE HEI TRAIL 23,5K
Direct uit werk doorgereden naar Goirle waar future Legend Chris reeds was gearriveerd. Het nieuwe jaar inluiden met een loopje van een uur of twee is het plan. Echter wil Maarten maar een uurtje om zich te sparen voor zijn Legends routeverkenning van 120k aankomend weekend. Dus een aangepaste versie van twee uur trailen, Chris en ik een uur lopen, dineren en vervolgens met zijn vieren weer de hei op (Marco uit Goirle wilde het nieuwjaars trailtje ook niet missen). Chris en ik lopen met schemering de hei op en al snel komt het gesprek op Legends. Het is wel even een dingetje die 250k. Chris heeft het voordeel dat hij de de UTMB heeft uitgelopen en weet hoe het is om 40 uren op de been te zijn. Een urenlange trail vergt fysiek veel van je, maar mentaal nog meer. Chris lijkt zich geen zorgen te maken en heeft er zin in. Rustig starten, rustig blijven lopen en rustig finishen is zijn strijdplan. We navigeren verder op GPS door het inmiddels donkere bos en komen binnen het uur na iets meer dan 10k weer bij het huis van future Legend Maarten. Na een voortreffelijke pasta samengesteld door zijn vrouw Linda en hijzelf, stappen we wederom naar buiten. De tweede ronde zijn Chris en ik overgeleverd aan Marco en Maarten die het gebied op hun broekzak kennen. Al snel wordt duidelijk dat het geen gewoon trailrondje wordt en steken we twee sloten over en een omgeploegde akker. Niet veel later worden we getrakteerd op een dwars doorsteek door het bos en heeft Chris een ware trail wond te pakken met dank aan een braamstruik. Maarten is druk in de weer met het testen van zijn hoofdlamp die zich automatisch aanpast aan de donkerte. Maarten laat het liefst zo weinig mogelijk aan het toeval over en zorgt ervoor dat hij alle mogelijke, juiste, materialen voor een groot evenement ruim van te voren in huis heeft. Ik heb een afwachtende tactiek, en koop meestal deze materialen als Maarten nadat hij het intensief heeft getest. Ik hoef het dan echt niet meer zelf uit te zoeken, want een betere oplossing is er simpelweg niet. Marco loopt inmiddels al een tijdje voorop en vraagt zo nu en dan aan Maarten welke route we gaan nemen. Het is nog een kilometer of drie als we een overwoekerd heidepad inslaan. De batterijen van mijn lamp zijn bijna leeg en ik heb serieuze moeite mijn enkels niet te breken op de oneffen ondergrond. Niet veel later staan we weer voor het huis van Maarten. We praten nog even na en ik geef alvast aan dat ik vrijdag 4 maart (start Legends Trail) om 9:30 uur bij Maarten voor de deur sta. Hebben we dat ook alvast geregeld J
Die avond krijg ik voor de derde keer dezelfde tip over slapen tijdens een trail. Ik moet mijn slaapcyclus uit zien te vogelen. Want als je een kwartier eerder of later wakker wordt, kan dat hele nadelige gevolgen hebben. Ik heb eerlijk gezegd nog geen idee hoe ik die cyclus moet uitvogelen.
ZATERDAG: VOORTHUIZEN, SLAPELOZE-NACHT-SOLO-NAVIGATIE-TRAIL 42,5K
Het is 3:15 uur zaterdag ochtend als ik in de badkamer van een bungalowpark huisje sta te twijfelen wat ik ga doen. Iedereen is naar bed en er is een raar idee opgepopt om een marathon te gaan lopen. Ik besluit dat het een rete goeie training is omdat ik zo vreselijk uit mijn comfortabele zone moet en ik pak mijn spullen. Ik ben in de buurt van Voorthuizen en heb de dag ervoor snel een route van 46k gemaakt en in mijn GPS geladen. Ik sluipt het slapende huisje uit en hobbel een beetje onwennig van het vakantiepark af richting het bos. Moe maar gefocust navigeer ik door het onbekende bos. Ik zie het als een perfecte training. Het is mogelijk dat ik lange stukken alleen kom te lopen in de nacht bij Legends en het is een zekerheid dat ik moe ben als ik daar alleen loop. De eerste drie uren loop ik eigenlijk prima en kan ik de focus prima behouden, maar dan begint de training echt. Mijn vermoeidheid zorgt ervoor dat ik geluiden denk te horen en ik stop regelmatig om te luisteren, maar het blijkt telkens mijn racevest te zijn. De ondergrond op sommige stukken ernstig modderig wat ervoor zorgt dat ik continu uit balans wordt gehaald. Mijn coördinatie gaat ook achteruit omdat mijn lichaam en geest moe zijn en daarnaast zie ik maar erg weinig diepte met mijn lampje. Meerdere malen weet ik nipt te voorkomen dat ik onderuit ga. Na een uur of 4 wordt het eindelijk langzaamaan een beetje licht en kan weer een beetje ontspannen. De laatste 3k hobbel ik over het asfalt terug naar het huisje waar iedereen langzaam ontwaakt en mij verbaasd elke keer vraagt wat ik in hemelsnaam heb gedaan.
Dit was een belangrijke training omdat het inzicht gaf in hoe mijn lichaam en geest reageren op een nacht niet slapen en wel lopen. De training heeft ook duidelijk gemaakt dat zeker de tweede nacht bij Legends een maker of breker zijn waarbij het voor mij als een paal boven water staat dat ik de tweede nacht met iemand moet lopen.
Komende week mag het weer wat rustiger dan afgelopen week. Nu is het zaak om meer en meer te focussen op de langste ‘training’ van het geheel, de Dutch Coast Ultra Run by Night 160k over minder dan twee weken.
Nog 07 weken.
DINSDAG: TERHEIJDEN, ONTSPANNEN ONVERHARD 15,5K
Heerlijke hectische week was het op sociaal- en werkgebied. Op loopgebied was het een heel ander verhaal en dat kwam eigenlijk best goed uit. Er stonden alleen kleine loopjes op het programma en die kan je er altijd wel ergens tussenproppen. Het is eigenlijk heel erg relaxt want er is deze week helemaal geen sprake van afzien! Vrolijk huppel ik op dinsdagmorgen mijn deur uit richting het bos en geniet ik van het niet-afzien. Relaxt tempo over de onverharde paden langs het kanaal, een stukje door het bos en een strak blauwe lucht maken mij helemaal happy. Mijn gedachten gaan deze keer uit naar de enorme strandrace die mij te wachten staat volgende week. Eigenlijk nog niet heel erg goed nagedacht over kledingkeuze, eten en drinken. Het is ook nogal een verraderlijke onderneming om vooraf te plannen. Vorig jaar stond er windkracht 8 en moesten de lopers tegen de duinrand aan lopen. Heb je bij veel wind dan een skibril ofzo nodig tegen het zand? En wat nou als het ineens -10 is, moet ik dan mijn winterjas aan omdat ik gedurende minimaal 15 uur volledig blootgesteld ben aan de elementen zonder enige vorm van beschutting? Moet ik dan ook een regenbroek over de tight doen om warm te blijven, pfff, moet er niet aan denken. Ik hoop gewoon op een graad of 5 overdag en rond het vriespunt ’s nachts met een windje die ik eerst in de rug heb naar Den Helder toe en vervolgens hetzelfde takke-end vol in mijn gezicht. Mijn voeding wordt een simpel verhaal, niet anders dan anders. Wat muslirepen met chocolade en een paar snickertjes, verder zo veel mogelijk aanvullen op de verzorgingsposten (60, 85, 110 en 135km). Drinken is een belangrijk aspect geworden voor mij. Ik gebruik sinds een jaar op de lange trails een drank met proteïne en koolhydraten en merk dat ik daardoor geen grote dip krijg. Mijn energielevel blijft gelijk als ik maar met vaste regelmaat dat drankje neem. Eigenlijk heb ik mijn planning voor de DCURbN al rond als ik na dik een uur en een kwartier weer thuiskom.
WOENSDAG: SCHEVENINGEN, PUUR STRANDLOOPJE 17,2K
Na het werk meteen door naar Wassenaarseslag voor een strandloopje. Volgende week moet het heel lang over het strand, dus een laatste strandtraining lijkt mij een goed idee. Het is nog licht als ik het strand opkom en ik heb geluk, want het is vloed en het zand is lekker mul. Het zal een kilometer of 7 zijn naar de pier van Scheveningen, waar ik mij op gefocust heb. Er staat een stevige wind en ik moet flink mijn best doen om in het mulle zand, windtegen, een tempo van 9-10/u aan te houden. Zo zal het dus zijn volgende week gedurende 60km als ik al 60km in mijn benen heb zitten. Deze gedachte stop ik snel in een achterkamertje om mij weer te focussen op de pier. Het is gezichtsbedrog op het strand, want de pier lijkt een half uur lang niet dichterbij te komen. Dat wordt lachen volgende week als je IJmuiden ergens in de verte ziet en twee uur later zie je IJmuiden nog steeds ergens in de verte. Beter loop ik dan niet alleen en praat François mij een beetje moed in :-). De pier is mijn kleine trainings-overwinnings momentje en ik draai tevreden om en loop met volledig tegenovergestelde trainingselementen terug. Het is namelijk eb aan het worden en ik heb de wind in mijn rug. Het tempo verandert dan ook meteen van 9-10/u naar 11-12/u en ik vlieg richting auto. Onderweg spot ik nog even in hoog tempo een vos terwijl ik bijna struikel over wat strandjutters spul. Het mooie van een snelle tweede helft van de training is dat je na afloop denkt dat het een eitje was en dat het volgende week ook wel mee zal vallen. Das toch een illusie denk ik…
De rest van week komt het er gewoon niet van om te lopen door allerlei redenen. En ja, ik had best nog wat tijd vrij kunnen maken, maar vond het wel even prima. Enige wat mij zondag echt zorgen baarde is de verkoudheid die zich in mijn longen lijkt te hebben genesteld. Komende dagen maar veel slapen en gezond eten in de hoop dat mijn lichaam het virus er tijdig uit weet te werken.
Nog 06 weken.
VRIJDAG: IJMUIDEN, DCURBN 161K STRANDTRAINING
Deze week stond volledig in het teken van de DCURbN, Dutch Coast Ultra Run by Night, 161k, waarvan het leeuwendeel strand. Mijn verkoudheid zette niet door en na een laatste testloopje op woensdag besloot ik de uitdaging met het strand en de nacht aan te gaan op vrijdagnacht.
Vrijdagmiddag 14:00 uur gingen we met een groepje van 11 man van start om 100 mijlen te overwinnen. Het zou een goede test zijn voor de Legends Trail. François (loopt ook Legends) en ik hadden vooraf afgesproken samen deze tocht te volbrengen en we liepen op een lekker tempo de eerste 3,5 uur met daglicht over het strand. Toen het net donker was wilde ik mijn bidon bijvullen en ging ik wandelen om water en poeder uit mijn racevest te halen. Op dat moment merkte ik hoe koud mijn handen waren geworden en dat ik mijn hoofdlamp nodig had. De ritsjes van het racevest kreeg ik met moeite open en het duurde even voordat ik mijn hoofdlamp had gevonden. Het hele geintje kostte mij minimaal 5 minuten, maar ik had wel weer voedzaam drinken, regenjas en handschoenen aan en hoofdlamp op. Goed om te onthouden dat ik tijdig de juiste kleding aantrek, nu was het op het nippertje. We liepen weer verder in rustig tempo, maar ik merkte dat ik steeds meer moeite kreeg om François bij te houden. Op een gegeven moment verdween hij in het donker en ik vond het best. Mijn bovenbenen voelde niet sterk. Gek genoeg leek het wel of ik spierpijn begon te krijgen in de bovenbenen. Een stukje wandelen zou het probleem vast en zeker wegnemen en zodoende wandelde ik een paar minuten. Ondertussen was ik de 50k gepasseerd en was het nog slechts 11k naar de eerste verzorgingspost in Den Helder. Tijdens het hardlopen speelde de gedachte door mijn hoofd om misschien wel eerder te gaan stoppen, op 110k of op 135k. Ik keek weer op mijn horloge en zag tot mijn teleurstelling dat ik nog niet eens een kilometer verder was, pffff. Dan maar weer een stukje wandelen, mijn bovenbenen voelden nu echt alsof ik marathon op volle snelheid had gelopen. Hardlopen en wandelen wisselden elkaar af en een km of twee voor de verzorgingspost komen de nummer 1 en 2 (Mildred en Leonie) mij reeds tegemoet. Zij waren reeds op weg terug naar IJmuiden. Strompel strompel strompel, ik ben bij de Wienrhof op 61k en krijg een warm welkom van onder andere François, die al klaar staat om verder te gaan. Op de vraag hoe het met mij gaat, reageer ik vastberaden dat ik ermee stop! Mijn bovenbenen doen zo verrekte pijn dat ik echt geen 100k meer aankan. Tevreden meld ik mij af bij de wedstrijdleiding. Vandaag was niet mijn dag, niet mijn race. Hoe, wat en waarom het niet lukte? Ik denk een combinatie van te weinig vlakke kilometers getraind, te weinig met veel kilo’s getraind, te weinig zand getraind, te weinig focus op deze race, de afstand onderschat. Zoiets zal het zijn, maar precies weet ik het niet. Wat ik wel weet is dat het nu twee dagen later is, en dat ik nog steeds verrekte moeite heb om zonder trapleuningen de trap af te komen.
Mijn focus ligt bij de Legends Trail en ik denk dat ik voorkomen heb mijn lijf de vernieling in te lopen. In ieder geval had ik achteraf nog wel veel energie, dus mijn energiepijl heb ik goed kunnen houden. Mijn regenjas heb ik ook kunnen testen en die bleek te voldoen. Het gewicht van het racevest viel mij tegen, daarom zal ik de rest van mijn trainingen met een zwaarder racevest lopen. Gelukkig zijn er nog een paar weken over om de puntjes op de i te zetten, zodat Legends Trail een succes zal worden! Komende week laat ik afhangen van het herstel van mijn bovenbenen.
By the way, François heeft de 100 mijlen wel uitgelopen in 22:20 uur, Strandkoning!
Nog 05 weken.
MAANDAG: TERHEIJDEN, ASFALT 13,1K
Met pijn in mijn benen, van de mislukte DCURBN, ga ik op maandagavond de deur uit voor een testronde. Rustig beginnen en ongemerkt elke kilometer een paar seconden sneller afronden. Rond de 10km moet ik mezelf dwingen terug naar huis te lopen omdat de spierpijn echt niet zo maar weggaat. Ik bestempel het als een goede Legends training omdat ik in iets meer dan een uur met bovenbeen spierpijn 13km wegtik.
WOENSDAG: KATWIJK, DUINEN EN STRAND 24,2K
De volgende dag gun ik mijzelf rust, maar op woensdag heb ik een mooi plannetje bedacht. Om 4:00 gaat de wekker en sta ik probleemloos op. Ik doe mijn dingetjes en binnen een kwartier zit ik in de auto richting Katwijk. Het belooft een hele goede training te worden want het is donker, het regent, het is 7 graden en er staat windkracht 7. Voor het eerst heb ik mijn grote rugzak bij mij, dus ook dat is een goede test. In de duinen tussen Katwijk en Scheveningen ken ik de meeste paadjes en ik beuk tegen de wind in richting Scheveningen over de schelpenpaden. Gestaag gaan de kilometers voorbij en komt het licht van Scheveningen dichterbij. Het weer deert mij niets en ik geniet van de strijd tegen de elementen. Nog even een duin op en af en dan loop ik volledig blootgesteld aan het weer over het kleine stukje strand dat nog over is. Het strand is verzadigd en elke stap zakt een paar centimeter weg. Goeie training denk ik bij elke stap en ik heb er nog steeds lol in. De spierpijn van vrijdag is nog steeds niet over, maar in ieder geval een stuk dragelijker en op zijn retour. Ik besef mij wel dat het tijdens de Legends Trail niet het hele weekend moet regenen, want na een uur of twee vind ik het stiekem toch wel fijn om bij de comfortabele auto te zijn. De dag is heerlijk gestart en ik weet nu dat de grote rugzak prima gaat fungeren tijdens de Legends Trail.
VRIJDAG: TERHEIJDEN, ONVERHARD 25K
Vrijdagochtend heb ik standaard een paar uur de tijd om te doen en laten wat ik wil en in deze fase van voorbereiding kan dat maar 1 ding betekenen, hardlopen! Ik gedachten verzonken loop richting het bos, richting de MTB paden met modder en plassen. Ik denk na over mijn volgende training, wanneer deze moet plaatsvinden en er is maar 1 optie, morgenochtend voor 11:00. Dat besloten hebbende, hobbel ik verder en start ik met de 10k MTB route. De route ligt er lekker bij met modder en wat omgevallen bomen, dus leent zich uitstekend voor een Legends training. Ik ken de route op mijn duimpje, dus droom al snel weg, maar word resoluut weer bij de dag gehaald door de bel van een MTB-er. O ja, er fietsen ook mensen op dit parcours…. Mijn voeten zijn uiteraard alweer nat en ik denk na over alle tips die ik heb gekregen over natte voeten. Vaseline, waterdichte sokken, aluminiumfolio onder de binnenzool, sokken wisselen op posten en voeten droog föhnen, sneldrogende sokken. Ik ben er nog niet uit, maar zal het een en ander nog wel testen. Na nog een laatste modderpaadje hobbel ik de laatste twee kilometer over de weg terug. Het was een aangename training met daglicht.
ZATERDAG: TERHEIJDEN, 3 MTB ROUTES 43,5K
Mijn vrouw verklaarde mij op vrijdagavond voor gek dat ik het überhaupt ging proberen om op zaterdagochtend, met een vreselijke weersvoorspelling, om 5:00 op te staan. Warempel het lukte nog ook en om 5:30 drentelde ik het dorp uit, door de regen, richting het bos. Het was wederom donker en waaide en regende, een fantastische test voor mijn jas en mentale gesteldheid. Vastberaden was ik zeker, je gaat niet voor niets zo vroeg je bed uit, alles om een kans te maken om die Legends Trail uit te lopen. Na een kilometer of 7 start ik aan de MTB route. Het zijn drie routes die met elkaar verbonden zijn en een totale afstand van 31k hebben. Vorig jaar heb ik een keer een poging gedaan om deze drie in een keer te lopen, maar was er toen halverwege helemaal klaar mee. Continu korte klimmetjes en bochtjes draaien, modder, kuilen, plassen. Deze keer was mijn doel trainen voor een hoger doel, dus moest het links of rechtsom gaan lukken. Met nog een kilometer of 6 te gaan over het MTB pad begonnen de beentjes een beetje te piepen. Echter was er geen moment dat ik dacht aan inkorten. De route werd bedwongen en in de zeikende regen kwam ik na 4,5 uur regen doorweekt thuis. Wederom kwam het besef dat het tijdens de Legends Trail echt niet het hele weekend moet regenen, das echt niet tof. Wat betreft mijn jas, heb ik ook zo mijn twijfels. Was de jas nou nat omdat deze niet waterdicht meer was na tonnen regen, of was de jas nat van mijn eigen zweet…
Zondagavond sprak ik Maarten en vertelde hij over de helse verkenningstocht. 67k van Legends Trail heeft hij met een groepje andere future Legends gelopen. Zelfde verhaal als in Nederland, regen, regen en regen. Bruggetjes staan onder water en ook hele paden langs de oevers van rivieren staan onder water. Door sneeuwval zijn er ook honderden bomen over het parcours gevallen….. en nu heeft zelfs de politie een aantal paden gesloten en komt er misschien een stukje andere route. De Legends Trail is nu al legendarisch…..
Nog 04 weken.
MAANDAG T/M VRIJDAG: TERHEIJDEN, ONVERHARD 31,8K
Het is een hectische week waardoor het zoeken is naar ruimte om te lopen. Het lukt mij om dinsdag 16k en op vrijdag 15k te lopen, maar daar draait het looptechnisch niet om deze week. De Legends voorbereiding zit vooral in de chatten met Maarten over hoe en wat die zaterdag. Die zaterdag gaan Maarten, Peter en ik de laatste 80k van de Legends Trail verkennen. We zijn niet de enige, twee groepjes vertrekken twee uur voor ons en leggen dezelfde 80k af. Meer en meer besef ik dat ik voor deze monster training best een beetje nerveus ben en dat het een soort generale wordt. Hierna ga ik niet meer naar het parcours om te verkennen en ga ik alleen nog maar kortere afstanden lopen met minder modder en minder heuvels. Daarnaast moet ik mijn grote rugzak nu echt helemaal vol gaan stouwen met extra kleding, voldoende eten en drinken, batterijen en meer van dat soort spul. Vrijdagavond pak ik alles in, check ik alles meerdere keren en ga ik tevreden naar bed. Aan de voorbereiding zal het niet liggen.
ZATERDAG: VERKENNING LEGENDS TRAIL STOUMONT – HOUFFALIZE 83K
Koffie op, pasta gepakt, spullen in de auto en ik ben op weg naar Maarten. Bij Maarten wederom koffie, zijn tassen erbij in de auto en we zijn weg. Onderweg nog maar bakkie koffie en uiteindelijk komen we om 9:30 in Houffalize aan waar Peter Destoop reeds is gearriveerd. Peter loopt Legends niet (kan ie wel overigens), maar heeft wel zin in een dagje afzien. Tassen met schone kleding in de achter-laat-auto, rugzakken in de naar-de-start-rij-auto. Trailloopers kunnen nogal trutten zijn als het gaat om het startklaar maken, dus om 10:30 gaan we eindelijk van start.
Mijn rugzak zit prima, maar ik vrees wel voor het gevaarte van bijna 9kg. Hoe gaan mijn bovenbenen hierop reageren gedurende 12 uren? De eerste 3km loop ik voorzichtig onwennig met de backpack. Het is ook snel te warm en ik doe mijn jas uit, terwijl Maarten het eerste waypoint van de dag opslaat, een plek om te schuilen bij slecht weer. Het weer is heerlijk en we babbelen er op los over, hoe kan het ook anders, te lopen trails, gelopen trails, voeding, materiaal, training, etcetera etcetera. De kilometers gaan eigenlijk behoorlijk snel voorbij en de rugzak gaat steeds beter zitten. Peter en Maarten lopen meestal een beetje voor mij, maar daar laat ik mij niet door afleiden, ik moet mijn eigen tempo lopen anders loop ik mijzelf stuk. Dit is een test, een test van een half etmaal die ik graag goed wil doorstaan om een inschatting van mijn uitloop-kans te maken.
Naast mijn eigen tempo is het van belang om het energie level op peil te houden. Ik gebruik de koolhydraat-eiwit drank die ik op ultra afstanden sinds een jaar gebruik en daarnaast heb ik vast voedsel, broodjes, chocolade, chips, bars en pasta. Na een uur begin ik met het eten van een broodje, en iets in mijn lichaam verkrampt een beetje. Ik probeer kleinere hapjes en dat werkt. De uren erna wissel ik broodjes en stukken chocola met elkaar af en mijn energie level blijft constant. De rugzak wordt langzaam lichter en ik krijg handigheid in het lopend afdoen en dingen pakken uit de rugzak. Het tempo is relaxt, de sfeer is gemoedelijk en er worden veel grappen gemaakt. Ergens op een lang recht stuk zijn we aan het kakkelen over waarschijnlijk trailrunning, en blijken we 500m te ver te zijn gelopen. Echt een beetje simpel met twee man die navigatie in de hand hebben. Na 38k komen we bij checkpoint 4 en maken tevreden een foto. Als we hier over vier weken belanden moeten we het wel gaan halen! Toch? We hobbelen verder en Maarten en ik blikken alvast vooruit naar over vier weken.
We hebben een fantastische tussenstop ingepland in Lierneux, een supermarkt. 46k hebben we nu afgelegd en dit is een perfect moment om de voorraden aan te vullen. Drie stinkende onder de modder zittende mannen in een maillot met rugzak op en buff op de kop, lopen de supermarkt binnen en komen een minuut of vijf later blij kakelend weer naar buiten met flessen drinken en yoghurtjes. Dit wordt onze grote stop, dus tijd om te eten, water bij te vullen, batterijen te vervangen, buff te wisselen, nog meer eten, rugzak herpakken en weer op weg. Oei, tegenvaller, die rugzak is weer 2kg zwaarder en zat net zo lekker. Het kost mij een kwartiertje voordat het eten wat gezakt is en de rugzak weer lekker zit. Overigens voelen de benen nog prima en lijkt de rugzak geen extra impact op de spieren te hebben. Volgens de GPS moeten we tussen twee weilanden door en ploeteren we ons door doornstruiken, zou dit werkelijk de bedoeling zijn?! Bovenaan dit stekelpad moeten we op handen en voeten onder een hek door, wat eigenlijk open hoort te zijn. Wellicht was de boer al die verkennende trailrunners zat en besloot hij het hekje dicht te timmeren. De schemering valt en we halen onze hoofdlampen tevoorschijn. Peter begint ondertussen aan zijn avondmaaltijd en we wandelen langzaam verder. Maarten en Peter blijven een beetje hangen en ik wandel de hoogste top van de trail gestaag op. Halverwege kijk ik om en zie de twee lampjes nog steeds beneden staan. Prima, zij weten ook de weg en ik klim verder. Bovenaan gekomen besluit ik door te lopen en een stuk alleen te lopen omdat het nu donker is. Eventjes voelen hoe het is om alleen door de nacht van de donkere Ardennen navigeren, want ook dat kan gebeuren bij Legends. Ik dribbel langzaam verder en word na een kwartiertje ingehaald door Maarten en Peter. Eerlijk is eerlijk, alleen in dat enge bos is niet erg ontspannen, ik ben blij dat we weer samen lopen, en zo wil ik het ook bij Legends.
Nog 13k te gaan, wat gaat het lekker, en wat is dat daar voor ons?? Een ander groepje Legends verkenners! We halen ze bij en het blijken Sarah en Sander te zijn. Uitgelaten lopen we een kilometer of twee met elkaar op en wisselen gedachten uit over de mooie, zware route. We wensen elkaar succes en splitsen weer op. Nu is het echt een kwestie van aftellen en lijkt het wel alsof we in een echte race zitten. Maarten kijkt continu wat de gemiddelde snelheid is en wil die eigenlijk graag op 7km/u houden. De route is tamelijk makkelijk hier dus die snelheid zit wel goed, totdat het pad ineens ophoudt en de route naar links gaat. Maar links is geen pad en wel een hele steile helling. Waarschijnlijk missen we het paadje en komen we daar wel als we die steile helling bedwingen, dus dat doen we. Boven ons zien we lampjes en dat kan maar 1 ding betekenen, ander Legends verkenners! Als een speer is Maarten boven en al snel voegen Peter en ik ons bij hem. Het zijn Dennis en twee maten, zij dwalen al even rond in dit gebied….. Het is een onmogelijk stuk door dik struikgewas en na een half uur weten we weer het juiste pad te bereiken. Energie level is verloren gegaan. Dit stukje heeft me uitgeput en ik heb verzuimd de laatste twee uren te eten. Nog een beetje doorbijten en niet veel later zijn we tevreden terug bij de auto. Ik ben blij, maar voel mij niet zo goed, ik had echt moeten eten. Een laatste les deze dag, ik moet ook de laatste twee uren gewoon blijven eten. Legends mag in geen enkel opzicht onderschat worden!
Een paar uur later zijn we bij Maarten thuis en laten we allerlei berekeningen los op de Legends Trail. We hebben een idee hoe lang we over elk gedeelte gaan doen, maar we weten ook dat er onvoorziene omstandigheden zijn die onze ideeën kunnen dwarsbomen. Het vertrouwen is in ieder geval gestegen en we hebben een fantastische dag gehad!
Nog 03 weken.
De 83k Ardennen van het vorige weekend moest even verteerd worden. Het lichaam voelde wel goed, maar hier en daar lichte spierpijn herinnerde mij eraan om een paar dagen rust te houden. Uiteraard gun ik mij niet de luxe om een week niets te doen, want dan heb ik het idee weer helemaal van voren af aan te moeten beginnen.
WOENSDAG: BREDA, ONVERHARD 21,8K, RUGZAK 5,5KG
De avond ervoor was de tas reeds gepakt en de wekker om 3:30 gezet, het zouden minimaal 20 kilometers door de duinen bij Katwijk worden. De wekker deed zijn werk en ik zette hem resoluut een paar uur verder. Mijn training moest dus naar de middag en ik besloot er een mentaal zware van te maken. Tussen Breda en Terheijden ligt een oud verdedigingswerk, de Spinola schans. Het trailtje dat er overheen loopt is ongeveer 850 meter met de nodige bochten en klimmetjes. In ieder geval een halve marathon zou ik gaan lopen. De rugzak zat voor geen meter en mijn nieuwe schoenen zaten te strak. Na drie rondjes was ik er eigenlijk al klaar mee en was ik al een paar keer gestopt om mijn rugzak beter in te pakken, schoenen losser te doen en regenjas uit te doen. Ik was er klaar mee, dus zou het een goede training worden. Ik besloot na elke vijf rondes de looprichting te veranderen en dat werkte. Na een ronde of 12 werd ik aangenaam verrast door twee mini trailrunners, mijn kids. Voordat ik begon had ik mijn vrouw al ge-appt over mijn belachelijke plan en besloot zij mij even te komen steunen. Nadat de kids de nodige meters meegetraild hadden, en een zoen van mijn vrouw, ging ik vol hervonden energie aan de tweede helft beginnen. Ondanks de hervonden energie was ik blij dat ik klaar was na 2u15m. Als je geestdodende trainingen wil doen, dan raad ik je aan om rondjes om de Spinola schans te doen.
VRIJDAG: WASSENAAR, MULZAND 22,3K, RUGZAK 5,5KG
Tijd voor een ultra training is er niet deze dag, dus dan maar zo zwaar mogelijk. En waar kan dat beter dan in de duinen! Ik ken de duinen tussen Katwijk en Scheveningen behoorlijk goed en al snel begeef ik mij op mulzand paden. Mijn benen voelen sterk, wat waarschijnlijk de super compensatie van vorige week zaterdag is. De rugzak zit goed, eigenlijk zit alles goed vandaag. Ik loop bijna de hele tijd over paardenpaden en huppel er probleemloos overheen. Zou het tijdens de Legends Trail ook zo ontspannen gaan, of loop ik daar juist vanaf het begin onder veel spanning, en eigenlijk helemaal niet lekker? Ik denk na over de enorme afstand die mij te wachten staat en besef dat ik meerdere malen een inzinking zal krijgen bij het idee dat ik nog 210k, 140k of een andere belachelijke afstand te gaan heb. De afstand zal ik opdelen van checkpoint naar checkpoint, maar dat neemt niet weg dat ik zo nu en dan uitreken hoe ver het totaal nog is. En als ik dan zaterdagmiddag na 20 uren trail plezier besef dat ik wellicht nog 40 uren voor de boeg heb, hoe deal ik daar dan weer mee? Na een uur of twee ben ik 22k door mulzand gehuppeld en ben ik blij met het resultaat. Maar ik krijg het ook zo nu en dan benauwd bij het vooruitzicht van 250k. Heb ik eigenlijk wel genoeg getraind en heb ik wel genoeg met rugzak getraind en is die rugzak wel zwaar genoeg geweest? Meer trainen was sowieso niet gelukt en een zwaardere rugzak heb ik niet gedaan. Hoe ik het ook wend of keer, ik blijf continu alles afwegen qua trainen en een gezonde dosis twijfel blijft aanwezig.
ZONDAG: TERHEIJDEN, ONVERHARD 26,3K, RUGZAK 7,3KG
Wederom het plan om vroeg op te staan, maar ook deze keer lukt het niet en geef ik toe aan de vermoeidheid. Uren later stap ik pas uit bed en terwijl ik in mijn hardloop kloffie sta, weet ik nog van alles te verzinnen wat het daadwerkelijk lopen uitstelt. Door het langdurig slapen, kan ik niet de beoogde 50k lopen die ik gepland had. Wat ik wel kan doen is mezelf een beetje extra pijnigen met een zware rugzak. Zodoende stap ik halverwege de ochtend de deur uit met meer dan 7kg op mijn rug. Overal waar mogelijk loop ik onverhard, dus veelvuldig door de oneffen zompige berm waarbij de rugzak mij flink naar beneden drukt. Ik heb het heerlijke idee in mijn hoofd om het gemiddelde tempo van de loop, inclusief wat voor pauze dan ook, op minimaal 10km/u te houden. Na dik anderhalf uur is het gemiddelde tempo nog steeds goed en heb ik een paar minuten speling om een foto met de zelfontspanner te maken. Ik gun mezelf amper de tijd om te kijken en tors de rugzak verder richting huis. Voor mijn gevoel gaat het moeizaam vandaag, en dat lijkt niet te komen door de ondergrond of rugzak. De ellende is dat ik nu geen moeizame trainingen meer wil hebben. Mijn zelfvertrouwen moet onmenselijke vormen aannemen om blakend aan de start te verschijnen over drie weken. Het kan wel eens die verrekte griep zijn die heerst, of misschien iets minder erg, een verkoudheid. Eenmaal thuis ben ik ook behoorlijk kapot en heb ik voor mijn gevoel meer tijd nodig om bij te komen dan normaal. Wat het ook is, ik besluit enorm gezond te gaan doen komende drie weken. ’s Avonds in bed meet ik een hartslag van 62, wat resulteert in dik een uur piekeren in bed.
De weken die nu komen, vind ik echt helemaal niks! Voor mijn gevoel ben ik er klaar voor en nu moet ik zorgen dat het in stand blijft. Ik mag dus niet te veel doen, maar ook niet te weinig. Elke dingetje dat ik voel, zorgt voor twijfel, wat weer kan resulteren in te veel of te weinig training. De focus dreigt ook een beetje weg te zakken, omdat je minder hoeft te trainen. Maar die focus heb ik juist nodig om mijn vorm te behouden. Zoals zo vaak, wegen de laatste loodjes het zwaarst!
Nog 02 weken.
Vorige week zat vol twijfel nu het moment van de waarheid dichterbij komt en de training grotendeels achter de rug is. Om wat onrust weg te nemen heb ik maandag de tijd genomen om een zo compleet mogelijke materialen lijst voor Legends te maken. Na nog een check door Maarten is de lijst definitief, hieronder het resultaat. De lijst is lang, maar het zijn grotendeels kleine dingen met weinig gewicht.
DINSDAG: TETERINGEN & DORST, BOSTRAIL 30,1K, RUGZAK 6,7KG
Het is een mooie dag en ik besloot eens ergens anders te gaan lopen dan anders. Een kilometer of 10 verderop is een mooi stuk bos was grenst aan een ander mooi stuk bos. Ik had nog een route in mijn GPS staan en volgde vol goede moed de route op het apparaatje. Het was zo’n dag dat je al meteen weet dat het prima gaat. De kilometers vlogen voorbij en ik vroeg me af wat de rugzak eigenlijk woog, aangezien ik deze zonder moeite meedroeg. In een afgelegen stuk bos zag ik in de verte iets op het pad staan en hoe dichterbij ik kwam, hoe duidelijker de contouren van een hert zichtbaar werden. De hinde bleef roerloos staan en een meter of 30 voor mij stak de rest van het roedel het pad over. De hinde maakte nog steeds geen aanstalten te wijken en ik liep er langzaam op af voor een foto. Ineens was ze weg, net als de rest van het roedel en ook niet meer te traceren in het bruine bos. Rond de helft werd ik ook nog getrakteerd op een kudde oerossen in het bos bij Dorst. En dat alles bij een heerlijk zonnetje. Humeur, omgeving, weer en materiaal waren allemaal goed. Zeer tevreden kwam ik terug bij de auto. De rugzak zou wel goed komen bij Legends.
DONDERDAG: TERHEIJDEN, 50-50 ASFALT-ONVERHARD 22K
Mezelf inhoudend wist ik de woensdag over te slaan en mijn rust te pakken. Donderdag moest wel echt gelopen worden anders is het gevoelsmatig weer te veel rust. Ondanks dat de training van dinsdag uitstekend was verlopen, leek het mij toch verstandig om de donderdag training zonder rugzak te lopen met het oog op eventuele overbelasting van de pezen in de enkels. Na twee weken trainen met een aardig gevaarte op je rug, lijk je dan ineens een stuk lichter. Daarnaast had ik geen behoefte aan de berm en begaf ik mij soms meerdere kilometers op het asfalt. Uiteindelijk liep ik 22k in 1:44u. Ik kon en kan de training niet helemaal plaatsen in de voorbereiding voor Legends, alleen dat het een duurloop was en dat ik er ongeschonden uit ben gekomen. Het ging gewoon lekker en dat moment pakte ik even mee. Ik heb wel besloten dat ik nu echt, echt geen snellere trainingen meer doe…
ZONDAG: BURGH-HAAMSTEDE, TRAIL BY THE SEA 42,2K, RUGZAK 6KG
Een laatste lange duurloop met wat kilo’s op de rug is het idee achter deze Trail by the Sea. Mijn broer heeft ook een paar keer per jaar zin in een marathon en het leek hem wel leuk in Zeeland te lopen. Bij de start is het reeds een gezellige boel met vele bekenden, iedereen lijkt er zin in te hebben. We lopen al snel door de duinen, over smalle zandpaadjes met de nodige klimmetjes erin. De korte klimmetjes en het mulle zand maken het zwaar en halen de snelheid er goed uit. Maar snelheid is niet ons doel en we genieten volop van de omgeving. Halverwege worden we voor de derde keer het strand op gestuurd en krijgen de wind vol van voren. Windkracht 7 en slechts een strookje van 2 meter mulzand maken het een vreselijk zwaar stuk. Ik heb het idee dat ik hardloopbewegingen maak op dezelfde plek. Uiteindelijk komt de strandopgang en worden we gedwongen te wandelen. Het zand zit echt overal, wat een wind!
Het is grappig om te zien dat we al een paar uur met dezelfde mensen om ons heen lopen. Soms voor ons, soms achter ons. Iedereen lijkt in ieder geval genoeg getraind te hebben om een constant tempo aan te houden tijdens deze pittige trail. Op het moment dat ik denk dat we een lang singlepad in moeten, worden we rechtdoor gestuurd het duin over. Nog een laatste keer het strand op, een herhaling van een paar kilometer terug. Lekker met orkaankracht door het mulle zand ploeteren samen met nog een paar honderd trailliefhebbers. De voldoening is des te groter als je vervolgens weer de duinen in mag en weet dat het nu nog maar een kilometer of 10 door de duinen is.
We duiken een lang en mul duinpad in wat we een paar kilometer volgen. Zonder blikken of blozen leggen we het hele pad hardlopend af en komen we aan bij de laatste verzorgingspost. Vriendelijk worden we begroet en aangemoedigd door de vriendelijke vrijwilligers. We nemen nog een paar laatste koolhydraten tot ons en zetten aan voor het laatste stukje. Nog een laatste keer steil naar beneden en meteen weer steil omhoog en daarna voert het pad ons gestaag de duinen uit richting de finish. Blij, moe en voldaan komen we na 4:36u met zijn tweeën over de finish. Het was een prima laatste lange duurloop voor Legends. De organisatie was uitstekend en de trail was enorm trailwaardig, een echte aanrader. Zonder afzien kom je hier niet binnen! Hartelijk dank aan de organisatie en de vrijwilligers.
Mijn lichaam en geest zijn er klaar voor en ik ben weer een weekje dichterbij de start van Legends Trail gekomen. De materialenlijst is op orde, de materialen zijn op orde, slechts nog een paar kleine dingen die gekocht moeten worden. Komende week alles nogmaals doornemen met Maarten en Chris en dan aankomend weekend alle materialen klaarleggen en inpakken wat mogelijk is.
Nog 01 week.
Afgelopen maanden stonden in het teken van zware trainingen in de vorm van ’s nachts lopen met navigeren, ver lopen, in de regen en kou lopen, of een combinatie van dit alles. Afgelopen week was het zaak om alles wat rustiger aan te doen. Ik mocht geen hele lange afstanden meer om mijn lichaam de kans te bieden optimaal te herstellen van al dat geweld.
MAANDAG: BAVEL, HERSTELLOOPJE 8,2K
Het was helemaal niet de bedoeling om te lopen, maar de gelegenheid was dusdanig dat ik kon kiezen om een uur in de auto te wachten, of om het bos in de buurt van Bavel en Ulvenhout te verkennen. Simpele keuze, dus ik snelde door de regen richting het bos en vermaakte me prima in de modder. Twee keer moest ik stoppen omdat een hond net ff te veel interesse in mijn beweging leek te hebben. Ik heb ook sinds een paar weken een klein beetje angst voor loslopende honden, aangezien er eentje zachtjes in mijn hamstring heeft gebeten ergens in België tijdens een verkenningstocht. Ik raak gelukkig nog niet in paniek van honden, dus kon mijn weg met een lage hartslag vervolgen. Het lukte om het tempo laag te houden en de lichte stijfheid van de Trail by the Sea verdween als water voor de zon.
DINSDAG: WERKENDAM, BIESBOSCHTRAIL 25,4K
Al maanden heb ik in mijn hoofd een stuk te lopen in de Biesbosch. Dinsdag was het eindelijk zo ver en ik had naar mijn mening een mooie route uitgestippeld. Toen ik wegreed scheen de zon, toen ik aankwam, stond ik geparkeerd in een wolkbreuk. Trainen in een wolkbreuk leek mij nutteloos en ik wachtte geduldig tot de wolk voorbij was. Zwaar trainen stond niet op mijn programma, dus ik liep met een racevest met slechts 1 liter water. Zodoende ging het tempo al navigerend best wat omhoog en moest ik mezelf zo nu en dan manen om te vertragen. De Biesbosch zag er prachtig uit en zat vol met watervogels. De laatste kilometer voelde ik mij ook even een watervogel toen ik kniediep door het water moest.
DONDERDAG: GOIRLE, BOSTRAIL 15,2K
Donderdagavond heb ik afgesproken met Maarten en Chris om een laatste gezamenlijk loopje te doen voor de Legends Trail. Chris komt wat later en Maarten en ik nemen alvast alle materialen en mogelijke planning door. Eigenlijk hebben we alles al 100 keer doorgenomen, maar je blijft toch alles maar herhalen, wie weet zie je wat over het hoofd. Zodra Chris arriveert maken we ons klaar en duiken het bos bij Goirle in. Chris moet nog wennen aan de nieuwe GPS en gaat navigerend voorop. Het wordt een gezellig heel relaxt loopje waarbij we continu vooruit kijken naar de Legends Trail. Maanden van training zijn hieraan vooraf gegaan en nu is het eindelijk bijna zo ver. Alle drie denken we er klaar voor te zijn. Alle drie hebben we een andere voorbereiding gehad. Alle drie hebben we er ontzettend veel zin in.
ZONDAG: TERHEIJDEN, ONVERHARD 23K, RUGZAK 5,5KG
Deze dag moet het allemaal relaxt gaan. Dus ik sta niet om 6 uur op en ga na een ontspannen ochtend pas om 12 uur de deur uit voor een laatste duurloop met rugzak. Terwijl ik de straat uitloop besef ik dat ik de rugzak helemaal niet voel, dat is een goed teken. Ik voel me sterk dus moet ik flink inhouden om het tempo laag te houden. Eenmaal in de polder voel ik de koude wind door mijn twee lagen kleding heen dringen. Een jasje heb ik niet bij mij ondanks de grote rugzak. Dat gaat mij volgende week echt niet gebeuren! Ik kies mijn route zo, dat ik weinig last van de wind zal hebben. Mijn gedachten gaan terug naar al die uren aan training en afzien en genieten. Erg tevreden kijk ik terug op deze periode. Het is gelukt om de discipline op te brengen om veel en zwaar te trainen. En het is gelukt om blessurevrij en gezond te blijven. Ik kan maar 1 ding concluderen, aan de voorbereiding zal het niet liggen tijdens de Legends Trail. Ik ben er klaar voor en ik hobbel een laatste 23 kilometer. Voldaan en onvermoeid wandel ik de woonkamer binnen en zeg ik tegen mijn vrouw en kinderen dat ik klaar ben met trainen.
