Elk jaar heb ik een hardloop doel dat weer net iets verder gaat dan die van het jaar ervoor, iets waar ik mijn pijlen op kan richten. Steeds een stukje verder of uitdagender en eventueel in een nieuwe omgeving. Voor 2014 was dat de Zugspitze, voor 2015 was dat de TDS en voor 2016 zou het de PTL worden. Maar na wat zitten denken en overleggen was dat misschien toch iets te ver. Het moet ook in het plaatje van voorbereiding kunnen passen. Je trainingscapaciteit moet natuurlijk ook wel overeenkomen met je doelen anders ben je niet helemaal goed bezig. Dan kan de uitdaging waar je maanden naartoe leeft een ware nachtmerrie worden.
Marek kwam al snel met een leuk nieuw doel en dat niet eens al te ver van huis in een niet onbekende omgeving voor ons… de Ardennen! Dat gebied en wat daar omheen ligt kennen we zo langzamerhand wel. De Legends Trail in maart 2016 zou het worden. Voor het inschrijven moet je op een bepaalde datum en tijd achter je computer zitten want er zouden maar iets van 25 lopers mee kunnen doen… “first come first serve” was het principe en ik zit er gelukkig bij! Uiteindelijk is het aantal deelnemers verhoogd door de grote interesse. Blijkbaar is er dus toch behoefte aan en dergelijk event in onze regio… bijna volledig selfsupporting in de winter 250 km rennen door de Ardennen 🙂
100 km lopen maak ik me niet zo’n zorgen om, maar 250 km is wel even een dingetje.
De voorbereiding begint bij mij meteen na het inschrijven… al is het maar in mijn kop om er alvast aan te wennen dat ik 60 uur ga hardlopen. De naam “Legends Trail” bleef alleen nog even in mijn kop hangen. Later blijkt ook wel waarom het waarschijnlijk zijn naam eer aan zal doen. Dit tijdens het trainingsweekend.
Qua materiaal moet er ook nog het één en ander bij… met alleen maar een standaard racevest, bidonnetje, gelletje, dun regenjack en een alu-reddingsdekentje kom je er namelijk niet echt.
Mijn materialen checklist wordt snel langer en mijn principe is altijd om snel dingen aan te schaffen zodat je ermee aan de slag kunt en je zonder nadenken ermee om kunt gaan. Al snel kwam er nieuw materiaal bij (Lowe Alpine Airzone Trek 35, kompas, stevige Gore-Tex regenbroek van Berghoff, Eider regenjack, Bivvy van MSR, kookstel, etc…).
Trainingsweekend
Enkele weken later ben ik al aan het idee gewend dat ik een flink stuk moet lopen en kwam het bericht van Stef en Tim (initiators en organisators van het event) dat er een trainingsweekend zou komen. Zonder aarzel ook direct voor ingeschreven want ik voelde al wel aan dat het hier naartoe gaan zijn vruchten af zou werpen (materiaal testen en heel goed luisteren naar ervaren lopers en gastsprekers).
Het programma bleef wat vaag maar het was duidelijk dat je veel moest lopen, navigeren en een nacht door moest brengen in the open. Het blijft tot het laatste moment spannend over wat precies de bedoeling gaat zijn. Dat was ook de bedoeling van Stef en Tim omdat dan iedereen beter zou nadenken over eventuele verassingen en om daarop mind-set en materiaal af te stemmen.
Het is wel duidelijk dat er veel genavigeerd zal moeten worden met kaart en kompas. Al ben ik goed in het navigeren met GPS dit zal toch een hele nieuwe dimensie zijn.
Enkele weken voor het weekend was bekend wat het programma zou zijn
Vrijdag avond… eten en 2 gastsprekers.
Zaterdag… ochtend ontbijt, gastspreker, flink stuk lopen, micronavigatie opdracht in het donker en ’s nachts nog een flink stuk lopen waarbij nachtnavigatie het doel zou zijn.
Zondag… ochtend nog een flink stuk lopen, evaluatie en sneak preview van de werkelijke route in maart.
Richard Keppel kwam uit Alkmaar en is vanaf Goirle met mij meegereden naar de Malmedy area. We waren goed op tijd en bij aankomst op basecamp was iedereen druk bezig met eten maken.
Als snel loopt het vol en tijdens het eten wordt er weinig over de LT zelf gepraat. Na het eten was er in een andere ruimte alles klaargezet voor gastsprekers.
Vrijdag avond – gastsprekers
Allereerst kwam Dieter van Holder aan het woord. Hij is specialist in navigeren en verzorgd hier opleidingen/cursussen voor. Maar goed, na een presentatie kun je nog niet navigeren! Dat moesten we in de praktijk uitproberen en al snel is duidelijk dat we ons huiswerk krijgen voor de komende dagen buitenspelen.
Michiel Panhuysen (MIG) is tweede spreker. Hij is een doorgewinterde ultraloper die ons zijn ervaring en tips deelt. En ervaring heeft hij… 300+ km events lopen is geen onbekende voor hem. Na de korte documentaire die hij liet zien over een avontuur met Gideon Zadoks door de bergen en een erg uitgebreide presentatie en verhalen die volgden is duidelijk dat je niet alles kunt trainen en vooraf kunt plannen. Zoals ik het ervaarde was de boodschap dat je niet helemaal voorbereid kunt zijn op het onbekende en moet kunnen bijstellen, improviseren en relativeren van situaties waarin je terecht komt. Het verhaal van een gebraden kip is iets wat er voorlopig in gehouden zal worden onder het groepje dat die avond aanwezig is.
Ook maakte Michiel ons er bewust van dat we van de 60 uur gewoon even iets van 40 uur in het donker zullen lopen. Iets om over na te denken. De start is immers om 18h00 op vrijdag avond. Waar hij ons ook nog attent op maakt is het feit dat er die nachten van de LT in maart een nieuwe maan gaat zijn en het dus extra donker gaat zijn. Dingen waar je normaal gesproken als hardloper helemaal niet mee bezig bent maar wat wel een belangrijk gegeven is.
De tijd vliegt voorbij, het is na middernacht en nog even tijd voor een biertje voor het slapen gaan. Die avond mogen we nog binnen slapen, weliswaar op een dun matje op een harde ondergrond en rond 02h00 slaap ik min of meer al zie ik elk half uur voorbij komen.
Zaterdag ochtend – gastspreker en rennen maar
Rond 08h00 uur zijn de meesten eruit om te ontbijten en om de rugzak en dropbag voor de eerste run klaar te maken. Om 10 uur is er nog een gastspreker. Geert Meese is arts en met zijn team geeft hij advies aan de grotere en gecompliceerdere events overal in de wereld zoals woestijnraces en events in tropische gebieden.
Iedereen steekt er volgens mij veel van op en je wordt toch ook zo nu en dan op de feiten gedrukt. Grote boodschap is dat wij als hardlopers doorgaan tot het naadje en vaak niet willen onderkennen dat een pijntje eigenlijk een toch gewoon een problematisch iets kan worden.
We krijgen veel tips over van alles en nog wat maar wat echt aan bod kwam is het onderkoelingsgevaar, natte voeten problemen en pijnstillers. In ieder geval allemaal zaken waarmee we in maart, als het echt koud kan zijn en zeker nat gaat zijn in dat gebied, mee te maken gaan krijgen.
Schijnbaar hebben we straks 1 medisch persoon op ongeveer 4 lopers… voelt veilig al beloofd het wel wat… dit hebben weinig sportevents!
Rond 12h00 starten we met ons eerste onderdeel
We krijgen buiten een breefing en vanaf dat moment mogen we alleen nog in het basecamp komen om onze dropbag te gebruiken. Alles nog een keer in je kop doorlopen, kleren zitten goed en de rugzak van zeker 10 kg zit ook goed. Voor we het weten zijn de meesten al weg en blijven we met een man of vier over. Michiel Panhuysen ziet ons (Hans, Richard en mijzelf) wat kloten om de richting te bepalen met kaart en kompas. Hij zou nog een stuk meelopen in de middag om vervolgens te vertrekken richting huis. Richard zou ook een klein stuk meelopen, hij was immers vrijwilliger en moest later een verzorgingspost bewaken.
Michiel helpt ons op pad en al snel hebben we in de gaten hoe het spelletje werkt maar lopen regelmatig compleet verkeerd. We moesten inderdaad vreemde doorsteken maken en sloten over om terug op de route te komen. De 30 km die we moesten lopen werden er uiteindelijk 38 🙂
Na 10 km buigen Richard en Michiel af. Hans en ik gaan verder met kaart en kompas en vullen elkaar goed aan. We komen door heel divers terrein en hebben al snel in de gaten dat de LT een heel ander event gaat worden dan zomaar een belachelijk lang stuk (hard)lopen door de bossen. De weg vinden zal de eerste helft wel lukken maar vanaf de tweede helft als de vermoeidheid zijn tol zal eisen zul je toch nog je focus moeten hebben anders is het snel afgelopen of ga je teveel tijd verliezen waardoor je de tijdslimiet niet gaat halen. We hebben ook al heel snel in de gaten dat de 60 uur die ervoor staat zelfs redelijk scherp zijn en een hele uitdaging zal zijn om die te halen.
Vanaf het eerste moment hebben we ook al zeiknatte poten… dit hoort erbij en is deel van de training zullen we maar zeggen.
Tweede onderdeel – Micronavigatie
Pas ’s avonds rond 20h00 zijn we terug op basecamp waar we snel een volgende opdracht krijgen… micronavigatie in een klein gebied in het donker. We moeten om 22h00 terug zijn omdat we dan ongeveer vertrekken voor onze nachtrun.
We hebben eigenlijk helemaal geen zin in zo’n spelletje maar het blijkt toch erg leuk te zijn en je staat er verstelt van hoe goed je met kaart en kompas heel nauwkeurig je richting kunt bepalen en je doel kunt bereiken. We halen bijna alle punten die we aan moeten doen en zijn rond 22h00 terug. Daar maken we ons klaar voor het volgende onderdeel… droge sokken in dezelfde natte schoenen en een jas aan.
Derde onderdeel – Nachtrun met navigatie training
Om 22h00 is de buiten de breefing. We krijgen onze route en mogen vertrekken. De meesten maken niet echt meteen aanstalten om te rennen. Waarschijnlijk omdat iedereen beseft dat het een lange rit gaat worden. Eenmaal onze richting bepaald komen we snel op gang en vertrekken met een groepje van 5 de donkere bossen in met lampjes op onze kop. De opdracht is om te leren navigeren in het donker met kaart en kompas maar we houden de GPS er toch stiekem naast om steeds de bevestiging te hebben dat we het wel of niet in de goede richting gaan. We willen immers nog even een beetje slapen voordat we ’s morgens het laatste onderdeel starten.
Die nacht blijkt een erg lang avontuur te worden, veel navigeerwerk en twee personen hebben een lichte blessure en we moeten het wat rustiger aan doen. Niet erg want we zijn er om buiten door te brengen en te leren navigeren.
Ongeveer op de helft loopt ineens Richard ons tegemoet en we zijn dus bij een verzorgingspost. Wat een luxe! Even twee bekers warme soep en een kop koffie erin en tien minuten later vertrekken we weer de nacht in.
Tegen het einde bedenken we ons dat het misschien toch handig is om een hoek af te snijden om iets eerder terug te zijn. Waar we voor kwamen hebben we geleerd en we sparen er iets van 3 km mee uit. Vlak voor het einde komen Stef en Tim ons tegemoet gelopen. Ze wisten dat we eraan kwamen omdat één iemand een gps tracker mee gekregen had vanaf de verzorgingspost. Ook die moest getest worden. Straks zitten ze 60 uur naar 50 bewegende stipjes te turen op een beeldscherm 🙂
Uiteindelijk zijn we om ongeveer 04h00 terug op BC. Veel anderen slapen al in hun tentje of bivakzak op een naastgelegen veld. We drinken nog even wat biertjes en ik zet ook mijn tent in een paar minuten op. Nog even een bericht naar het thuisfront sturen dat ik veilig in mijn tent lig… al zal ze die pas lezen als ik al weer aan het lopen ben.
Vierde onderdeel – 20 km rennen door het veen gebied de Hoge Venen
05h00 uur in bed… 06h00 de wekker en om 07h00 start laatste onderdeel.
Na de wekker geen snoozen meer en tent en alles is snel weer ingepakt in de dropbag. Als ontbijt heb ik pasta carbonara met koffie… allebei lekker warm en smaakt eigenlijk best goed. We leren al relativeren en situaties te accepteren zoals ze komen… we zijn op de goed weg 🙂
Richard loopt die ochtend met Hans en mij mee en al snel lopen we als kopgroep vooraan door een dun laagje verse sneeuw. Toch leuk om geen sporen voor je te hebben. We kwamen snel op gang en het voelde eigenlijk best prima na al de uren die we al buiten doorgebracht hebben. Na een paar minuten waren de droge schoenen die ik die ochtend aan had gedaan al zeiknat. Dus zo’n route zou het gaan worden!
We wisten echt niet wat ons te wachten stond de komende 20 km maar het was het mooiste stuk van het weekend. De route ging dwars het natuurgebied De Hoge Venen wat één groot netwerk van kreekjes door moerassen is. Een echte aanrader voor natuurliefhebbers.
De route bestaat uit een netwerk van losliggende of weggerotte loopbruggetjes of stukken waar je echt door de drassige drek moet en waar je soms stukken over alleen maar balken moet lopen.
Naast het serieuze lopen hebben we ook ontzettend veel gelachen en vloog de tijd echt voorbij.
Aan het weekend ontbrak het echt aan niets behalve dan het bier onderweg op de trails.
Het eten was echt geweldig verzorgd. Alles was vers gemaakt en er was zelfs keuze. Om een idee te geven… we hebben met iets van 20 lopers en wat vrijwilligers 32 liter soep op. Zal dus iets van een liter per persoon zijn. Daarnaast ook nog de pasta met verschillende sauzen en als laatste de everzwijn maaltijd. Goede vullers en serieus hardloopvoer.
(Richard in zijn element)
Één hele handige tip heb ik nog van Dennis opgestoken en dat is om een kleine thermos in je rugzak te hebben met warme drank… waarom weet ik niet maar echt nog nooit aan gedacht… warme soep of warme chocomelk!
Het was een erg geslaagd weekend waardoor ik even een net andere kijk heb gekregen op diverse aspecten van de langere ultra trail afstanden. Het mooie was natuurlijk ook dat we een goed koud en nat moment gehad hebben qua weer. Beter dan dit had het niet kunnen zijn.
Ik heb het hele weekend samen gelopen met Hans Coolen. Was lachen… een Belg en Nederlander die dezelfde humor hebben 🙂
Om dit verhaal nog wat kracht bij te zetten heb ik nog een filmpje gemaakt en heb ik een berg foto’s in een Facebook album geplakt.
Xhoffraix (vlak bij Malmedy) – 21 & 22 november 2015
