Vanaf het moment dat ik begon met hardlopen heb ik altijd veel foto’s gemaakt… en gelukkig ook altijd goed bewaard. Het bleek dat ik in die 20 jaar hardlopen ruim 71.000 foto’s gemaakt heb. Dan heb ik het nog niet eens over de vele uren videomateriaal. Al eerder ontstond het idee om van die foto’s een soort timelapse te maken. Uiteindelijk ben ik er maar eens mee begonnen en heb ik uit die berg foto’s iets meer dan 2.000 geselecteerd. Een paar dagen geleden postte ik al een versnelde versie hiervan op Instagram… die versie is 8 beeldjes per seconde en net genoeg voor je brein om iets te triggeren, zeker als het bekende momenten zijn. Het zijn bizar veel speldenprikjes in het geheugen van jarenlange avonturen met heel veel mensen… sommigen tijdelijk en anderen blijvend.
De versie hieronder is een heel stuk langzamer en geeft je meer tijd om de momenten goed te registreren. De mensen met wie ik veel heb gelopen komen logischerwijs voorbij en zullen zichzelf herkennen, sommigen wat vaker dan anderen. Opvallend genoeg hebben sommige mensen die ik slechts een paar keer ontmoet heb soms meer indruk op me gemaakt dan anderen die ik regelmatig zag of nog steeds zie. Daarnaast is er veel sfeermateriaal van momenten uit alle seizoenen… elk moment van de dag… alle weersomstandigheden… en elk soort terrein. Het is een samenvatting van bizar veel avonturen en emoties die we samen hebben beleefd. Dit zijn unieke herinneringen voor het leven, herinneringen die ik samen met vele vrienden gemaakt heb en die mij altijd zullen bijblijven.
We hebben veel wedstrijden gelopen, maar op een gegeven moment werd duidelijk dat de avonturen die we zochten niet langer binnen de gebaande paden te vinden waren en ontwikkelde zich een zijspoor naast de reguliere wedstrijden. We gingen zelf routes bedenken, wat later uitgroeide tot eigen kleinschalige, terugkerende underground events zoals de Friday Night Trails, LEO’s en Duinhopper’s. Ook ontstonden er nieuwe ideeën, zoals de slams waarbij bepaalde projecten binnen een vaste periode afgewerkt moesten worden, en de vele unieke pareltjes die terug te vinden zijn op de site onder de ‘All Time Great Adventures’-projecten, die inmiddels een eigen leven zijn gaan leiden. Daarbij kiezen hardlopers zelf avonturen en gaan ze alleen of met gelijkgestemden op pad op een zelfgekozen moment. Door de jaren heen zijn veel onbekende en nieuwe gebieden verkend en in kaart gebracht, zowel boven als letterlijk ‘underground’. Altijd balancerend op de grens tussen het acceptabele en het absurde, grenzen verleggen en jezelf uitdagen, telkens weer een paar stappen verder durven gaan en ontdekken ‘how deep the rabbit hole goes’ en zelfs voorbij dat punt…
De events van Legends Trails hebben vanaf het eerste uur als een rode draad door dit alles gelopen. Deelnemen aan deze races, of ondersteunen als vrijwilliger, voelde altijd als thuiskomen. Waarschijnlijk omdat dit de plek is waar like-minded mensen een paar keer per jaar samenkomen om af te zien en verhalen te delen. Iedereen is gelijk en draagt dezelfde soort kleding: sportkleding om lange afstanden te overbruggen. Vaak weet je niet eens wat anderen doen in het dagelijks leven, en juist dát maakt het heel mooi. Ook hier heb ik veel mensen zien komen en gaan, maar een vaste groep is altijd gebleven. Het is prachtig om te zien hoe veel mensen van het eerste uur zich in de tien jaar dat Legends Trails bestaat, ontwikkeld hebben tot doorgewinterde ultralopers of mensen die er energie uithalen om deze events keer op keer een onvergetelijke paar dagen te laten zijn.
Het ultralopen heeft mij veel gebracht en heeft me geleerd veel aspecten van het dagelijks leven vanuit andere perspectieven te kunnen bekijken. Hoe uitzichtloos iets soms ook lijkt, het stopt nooit zomaar en zolang je nog kunt bewegen is er altijd een manier om verder te komen en de klus te klaren… samen of alleen.
Het antwoord op de vraag waarom we zoveel lopen is voor ieder anders en voor velen nog steeds onbeantwoord… misschien krijgen we ooit een antwoord hierop… of misschien ook niet…
In het leven zullen we ooit allemaal tegen een definitieve dikke DNF aanlopen en echt niet verder kunnen. Maar tot die tijd halen we eruit wat erin zit en genieten we volop van de kleine én grootse dingen om ons heen… Acceptnolimits…
