Zo… vandaag heb ik mijn fysieke voorbereiding voor de Legends Trails afgesloten met een relaxed 7,5 km loopje! Het is nog maar een paar dagen en ik zie ook steeds meer berichten voorbij komen van collega Legends. Ik kan dus ook niet achterblijven en wil toch ook een paar woordjes kwijt over wat dit enorme avontuur, dat al enige tijd geleden startte, voor mij inhoud.
Zo’n onderneming als de Legends Trail is iets waar je volgens mij niet zomaar aan gaat beginnen. Je werkt er jaren naartoe om überhaupt eraan te kunnen denken dat je dit zou kunnen volbrengen. Maar ja… als je je eerste 5km volbracht hebt denk je dat ook over een marathon. Dus waar gaat dit eindigen.
Laat ik voorop stellen dat mijn ervaring in de lange duur stopt bij de 30 uur. Dit was in de bergen en niet in de natte en koude Ardennen. Ik heb wel de nodige ervaring als het gaat om lange duurlopen tot 120 km. Net even terug gekeken en het blijkt dat ik al bijna 100 keer een marathon of verder gelopen heb. Dat mijn lichaam na al die jaren weet wat hardlopen is lijkt me helder. Maar dit is verre van een garantie dat je kans van slagen hebt met races van het kaliber Legends Trails. Hier spelen zaken een rol waar je nooit echt mee bezig bent geweest; ik in ieder geval niet. Een drukpunt van wat dan ook gaat op den duur een serieuze schuurplek of erger betekenen, een steentje in je schoen een grote blaar, even vergeten te eten of te drinken is funest, etc… Als je je dag niet hebt met een 50 km race dan loop je hem wel uit met een half uurtje vertraging… met de LT gaat het je grootste hel worden en zul je echt alle zeilen bij moeten zetten om de finish te halen. Het is natuurlijk ook een mentaal spelletje… een nachtje doorhalen met rennen is leuk… een tweede nacht is een hele onderneming… eventueel een derde er achteraan is ver buiten welke comfortzone dan ook.
De route
Iedereen kent de trailruns in de Ardennen. De Legends Trails is in dit gebied maar nadat ik bijna het gehele parcours gezien heb in trainingen de afgelopen twee maanden kan ik zeggen dat het toch net even anders gaat zijn. Het is nu ook winter waarbij de condities niet optimaal gaan zijn als het gaat om het weer, de ondergrond en je gaat hier de nodige nachtelijke uurtjes door brengen in onbekend terrein. De meeste trails in de Ardennen zijn natuurlijk niet in de nacht.
Ik heb de luxe gehad om met drie verkenningstochten bijna het hele parcours gezien te hebben. Mentaal is dit een groot pluspunt. Zo weet je dat de stukken waar iedereen schrik voor heeft best meevallen maar dat de stukken waar je niemand over hoort echt een hel kunnen gaan zijn. Wat dat betreft dus iets minder verassingen. Maar een garantie is het eveneens nog niet om verder te komen dan anderen. De Ardennen willen nog wel eens heel erg veranderen afhankelijk van het weer.
Hier een linkje naar de gedetailleerde route: https://ridewithgps.com/routes/12035478
Navigeren
Eind vorig jaar hebben we met een grote groep een trainingsweekend gehad waar we onze navigatietechnieken hebben kunnen testen. Met kompas navigeren had ik vlot door maar ging toch snel over op de Garmin; mijn vertrouwde handheld die mij in jaren nog nooit in de steek gelaten heeft. Het was wel even anders om te navigeren met handheld gps en een kaart maar dat ging eigenlijk heel vlot. Je hoeft dus niet de route in je apparaat te hebben en kunt beiden goed naast elkaar gebruiken. Wel is het goed met een kompas overweg te kunnen om min of meer je richting te bepalen. Maar ik heb simpelweg te weinig ervaring om met kaart en kompas midden in de nacht en midden in de bossen zonder aanknopingspunten mijn positie te bepalen. Keuze is door mij is dus snel gemaakt om met GPS dit avontuur te ondergaan. Ik ben toch benieuwd hoe goed je nog je positie en looprichting kunt bepalen met een set kaarten en een kompas als je al 30 uur gelopen hebt, in een zware dip zit, ergens helemaal alleen in de donkere Ardennen bossen ronddoolt, zeiknatte kleren aan hebt, het koud hebt, je water bijna op is, voeten kapot gelopen, etc, etc… Geef mij dan toch maar even dat ene lichtpuntje in de duisternis… het kleine Garmin schermpje dat mij gewoon vertelt dat ik een lijntje moet volgen en dat het allemaal wel goed zal komen zolang ik maar doe wat hij aangeeft.
Nu moet dat ding het natuurlijk niet begeven. Maar dan schakelen we wel over op de Suunto die ook nog om een pols hangt. Al is het niet optimaal, je kunt er redelijk mee navigeren. Je kunt er in ieder geval wel mee naar een checkpoint komen om daar weer verder te zien welk plan B of C je uit je dropbag trekt. Of inderdaad lekker met kaart en kompas verder.
De Specs
Zoals je in de gaten hebt is de route dus niet uitgezet zoals de meeste trailruns. Wie gaat er dan ook 250 km lintjes, vlaggetjes, en krijtstrepen over 250 km verspreiden… 🙂
Enkele kengetallen van dit event:
Afstand: 248 km
Positieve hoogtemeters: 7000
Checkpoints: 4 (op kilometer 62,8 – 106,6 – 142,1 – 202,3)
Deelnemers: ongeveer 50, maar zal minder zijn aan de start.
Start: vrijdag 4 maart 18h00 in Achouffe.
Finish: maandag (ongeveer) 06h00 in Houffalize.
Terrein: 99,9 % onverhard.
Weersverwachting: Vriespunt, regen, sneeuw, wind 3 bft. Prima condities voor een winter event!
Vrijwilligers: Weet het niet precies maar in ieder geval meer dan deelnemers. Alleen al de medische crew gaat ongeveer iets van 1 op 5 zijn. Erg uitzonderlijk voor een event. Geeft het een veilig gevoel? Het is maar hoe je het bekijkt 🙂
Mijn startnummer: 4
Website: http://www.legendstrails.com/nl/
Persoonlijke streeftijd: zeg ik niet.
De dropbag
Je mag bij de start een tas afgeven van maximaal 20 kg. De organisatie gaat ervoor zorgen dat die tas steeds op tijd bij het volgende checkpoint zal zijn. Die hebben we er 4. Afstanden tussen de CP’s variëren tussen de 45 en 65 km; goed te doen. De rugzak die je op je schouders hebt hangen moet dus ook de nodige kilo’s wegen om je gedurende max 11 uurtjes te voorzien van voeding, drank, warme kleren en alles wat je denkt handig te vinden. Ook een verplicht pakket aan spullen voor noodgevallen moet je meenemen.
In die dropbag zit ook je slaapzak. Je moet ergens onderweg toch wel een uurtje slapen gedurende de 60 uur die maximaal voor dit event staat. Veel zal het niet zijn in ieder geval. Powernapjes van 5 minuten en misschien één goed uur slapen is de planning.
Het is nog een paar dagen en heel de woonkamer ligt vol spullen. Als ik ernaar kijk vraag ik me af hoe dit in de rugzak en de dropbag past. Gelukkig heb ik dit vaker gehad en weet ik dat het gewoon weer gaat passen.
De planning
Uiteraard heb ik wel een richttijd in mijn hoofd maar een gedetailleerd minuut tot minuut tijdschema zoals ik ze voorbij zie komen heb ik zeker niet; wil ik ook niet. Mijn planning is dat ik start op vrijdagavond om 18 uur en dat ik een weekend lang buiten ga zijn met als doel vooral in beweging te blijven richting de finish. De eerste trajecten loop je uiteraard sneller en dit gaat vanzelf langzamer worden tot (bijna) stevig door wandelen op het einde. De truc is dus om dit goed te verdelen en in het begin zeker heel rustig aan te doen. Onderweg moet je pauzes inlassen die uiteraard op de CP’s gaan zijn maar ook nog tussendoor bij supermarkten of schuilplaatsen om je zeiknatte kleren te verwisselen voor droge.
Ik heb wel een idee wat de eindtijd zou kunnen zijn omdat ik het traject gelopen heb en weet wat er komen gaat. Maar als je zoiets stug gaat proberen aan te houden ga je je teveel focussen op de verkeerde dingen en ga je onnodig risico’s nemen om hieraan vast te houden. Wat als je je planning niet gaat halen… je zult toch door moeten blijven gaan tot ze je uit de race halen omdat je te traag bent, omdat het medisch niet meer verantwoord is of omdat je simpelweg in stort! Opgeven is geen optie. Ik hebt niet voor niets zoveel maanden keihard getraind en zoveel gelaten om hieraan deel te kunnen nemen.
Materiaal
Minder dan een week voor de LT weet ik nog steeds niet 100% zeker wat ik allemaal in mijn rugzak, die ik het hele weekend op mijn schouders heb, ga stoppen. Maar dit zal voornamelijk voeding, water, sportdrank, kleren, jas en een spullen zijn die handig kunnen zijn onderweg. Batterijen niet te vergeten. In ieder geval veel warme lagen zodat je soms kunt wisselen als je denkt dat je het koud gaat krijgen.
De organisatie
Stef en Tim heb ik de afgelopen maanden leren kennen als personen die werkelijk niets aan het toeval over laten. Wat zeker prettig is is dat ze goed bereikbaar zijn voor de deelnemers en erg behulpzaam zijn met beantwoorden van vragen en het geven van tips. Voortdurend houden ze je op de hoogte over alles wat je moet weten. Het is een klein event qua deelnemers maar een groots opgezet event qua organisatie.
Live tracker
Gedurende de race is iedere deelnemer live te volgen op internet. We krijgen allemaal een GPS tracker gemonteerd aan onze rugzak die iedere minuut je locatie doorgeeft. Veilig gevoel en leuk voor het thuisfront. Geen stress als dat stipje met mijn startnummer even niet in beweging is. Het kan zijn dat dan het mobiele signaal even iets minder is in slechte ontvangst gebieden of dat ik even aan het rusten ben.
Hier kun je me straks live volgen: http://live.legendstrails.com/
De voorbereiding
Vanaf 1 november heb ik 1450 km gelopen, 15 marathons of verder waarvan 9 meer dan 50 km, 3 weekenden met elke dag een ultra. Van deze kilometers heb ik meer dan de helft in het donker gelopen. Het doel van deze kilometers was om volledig uit mijn comfortzone te trainen. Lampje op een lagere stand, natte ondergrond, veel in het donker in de heftige regen lopen, in oneffen terrein, een kleding laagje minder, veel gewicht in de rugzak en veel alleen lopen. Allemaal dingen waar je straks ook echt mee te maken gaat hebben. Wat ik niet goed heb kunnen trainen is het mentale dingetje. Vroeg of laat ga je tegen een muur oplopen die je echt door moet. Je moet je daar voorbij vechten en blijven bewegen in de richting van de finish. Volgens mij kun je die ervaring ook alleen maar opdoen door zo’n event te lopen. Voor mij is het gewoon een kwestie van “Prepare for the worst and hope for the best”.
Waarom?
Dat is een goede vraag. Weet ik zelf eigenlijk ook niet. Van nature proberen we allemaal onze grenzen te verleggen en het onbekende te ontdekken. De één misschien iets meer dan de ander. Voor mij is het niet alleen dat maar met deze vorm van Trailrunning kom je in gebieden waar je eigenlijk nooit zult komen en maak je vaak een soort van reis over grote afstanden door hele mooie gebieden. Al ben ik redelijk competitief ingesteld, de snelheid of klassering is voor mij niet altijd het belangrijkste. Het is meer de afstand en de moeilijkheid van het terrein waar ik tegenwoordig de uitdaging in zoek. Wat ook vaak een ervaring is die je niet uit kunt leggen is het feit dat je helemaal op jezelf bent aangewezen en hulp vaak best ver van je vandaan is. Het doet je vaak met beide benen weer even op de grond doen staan en je vergeet de domme dingen waar mensen zich in het dagelijks leven vaak zo druk over maken.
Voor mij is de Legends Trails een mooie gelegenheid om weer eens alle grenzen te verleggen en te ontdekken waartoe ik in staat ben. Al weet ik dat er nog vele events zijn waar dit een lachertje bij is. Voor mij is de Legends Trails dus waarschijnlijk ook maar een tijdelijke grens die in de toekomst wel weer wat opgerekt zal gaan worden. Hoe, wat en waar weet ik nog niet.
Het doel
Het doel is gedurende de race heel te blijven, niet veel grote risico’s te nemen als het om snelheid gaat en de finish proberen te halen. De afstand moet overbrugt worden binnen de maximaal voorgeschreven tijd. Dit gaat als het goed is wel wat sneller zijn maar een tijdsdoel ga ik hier niet noemen. Als ik de finish haal zullen we eens kijken of ik in de buurt van deze tijd zat.
Alleen of met anderen
Van tevoren afspreken om met iemand samen te lopen in een race waar het om een individueel resultaat gaat is niet altijd even makkelijk. Het idee is wel om samen met Marek deze race uit te lopen. Hij heeft net zo veel getrained en we hebben samen heel veel kilometers gelopen. Onze snelheid ligt ook niet ver van elkaar. Het ene moment is hij sterker, dan ik weer en zo moet je elkaar erdoorheen zien te trekken. Als dit gaat lukken kun je ook denken aan een leuk vervolg op de Legends Trails. Wat dit vervolg gaat zijn weten we nog niet. Voorlopig nergens voor ingeschreven. Het idee is om zelf meer routes uit te zetten en te lopen. Er zijn zoveel meer mooie uitdagingen dan de wedstrijden waar je vaak over hoort.
Zenuwachtig
Wel een beetje maar dat is meer een gezonde stress. Voor mijn gevoel heb ik er veel voor gedaan en heb ik me genoeg ingeleefd in het event. Materiaal zal het niet aan liggen en met de weersomstandigheden kan ik wel redelijk overweg. Waar ik me wel een beetje zorgen om maak is het feit dat we straks gedurende het hele weekend natte voeten gaan hebben. Van alles over gelezen en veel verhalen over aangehoord maar dit is toch iets wat je race kan verzieken en je kunt er weinig aan doen. Een extra paar droge schoenen mee dus!
“In three words I can sum up everything I learned about Trailrunning… It goes on”
Maarten Schön
